Jaloers

[EmmaJJ]

Soms voelt het gewoon heel erg jaloers.

Als ik kijk naar foto's en films van andere transvrouwen, die zo compleet passabel zijn, dat je nergens meer aan ziet/merkt dat ze transvrouw zijn.

Ik ben oké met het feit dat ik dat nooit zal zijn. En misschien is dat ook wel goed. Ik ben ik, ik ben uniek. Een mooiere les in van mezelf gaan houden bestaat er niet.

En toch, af en toe komt het hevig langs, die jaloezie, en een gevoel van gemis: ik zal nooit die passabele vrouw zijn.

[Isabelle]

Hoezo ga je dat nooit zijn ?
Eerst maar eens de hormonen afwachten

[Janice]

Dat herkennen we allemaal

[Jer158]

Jaloezie jegens trans mensen die "verder" zijn in het traject, meer passabel zijn, of sommige problemen in jouw ogen in mindere mate hebben, maar ook jaloezie jegens cis mensen voor wie gender zo vanzelfsprekend is.

Denk dat de meesten dat wel zullen herkennen, JJ. Je bent hier niet alleen in. Het is begrijpelijk en oké dat je je zo voelt. Jouw pad is nog onduidelijk, maar het is wel JOUW pad. Een spannend pad vol ontdekkingen en waarschijnlijk mooie momenten. Je kunt niet voorspellen hoe het gaat lopen, maar dat zou het alleen maar saai maken, toch?

[Anon20230219]

Ja heb dat gevoel zeker ook...
Zeg weleens vaker tegen mijzelf als Ashley Graham op mijn desktop verschijnt " al zou ik maar een kwart op haar gaan lijken zou ik al dol gelukkig zijn"
Verdwijnt wel weer als ik met make up in de weer bent en het goed en leuk zit zie ik ondanks het mannelijke koppie toch best een mooie dame naar voren komen.
Maar jaloezie is zeker een menselijke emotie wat velen van ons zeker kennen of hebben gekend.

Liefs:Lisa

[Charlotte_C]

Ik zie zelf eigenlijk totaal geen reden tot jaloezie. Dit wil niet zeggen dat ik vind dat ik er nou zo ongeëvenaard fantastisch uitzie. Integendeel ik zie mezelf niet als heel speciaal. Ik spreek mijn woorden omtrent jaloezie meer uit vanuit het perspectief dat je er gewoon simpelweg niets mee bereikt, anders dan dat je jezelf ongelukkig maakt.

Kijk, het blijft voor eenieder natuurlijk vrije keus. Maar bezorg jezelf nou alsjeblieft geen jaloezie complex waar je niet blij van wordt op termijn. Het advies dat ik al eerder heb gegeven, wil ik hier graag nog een keertje herhalen:

Spiegel jezelf niet aan een onbereikbaar doel van een 20 jarig model, tenzij je 20 bent natuurlijk, maar aan mensen van om en nabij je eigen leeftijd.

Groetjes,

Lotte/ Charlotte

[EmmaJJ]

Ik zie zelf eigenlijk totaal geen reden tot jaloezie. Dit wil niet zeggen dat ik vind dat ik er nou zo ongeëvenaard fantastisch uitzie. Integendeel ik zie mezelf niet als heel speciaal. Ik spreek mijn woorden omtrent jaloezie meer uit vanuit het perspectief dat je er gewoon simpelweg niets mee bereikt, anders dan dat je jezelf ongelukkig maakt.

Kijk, het blijft voor eenieder natuurlijk vrije keus. Maar bezorg jezelf nou alsjeblieft geen jaloezie complex waar je niet blij van wordt op termijn. Het advies dat ik al eerder heb gegeven, wil ik hier graag nog een keertje herhalen:

Spiegel jezelf niet aan een onbereikbaar doel van een 20 jarig model, tenzij je 20 bent natuurlijk, maar aan mensen van om en nabij je eigen leeftijd.

Groetjes,

Lotte/ Charlotte

Helemaal eens, maar dat is het gezonde verstand dat spreekt. En ik ga ee dan ook echt niet onder gebukt. Toch is het gevoelee af en tiee, en dat wil ik niet ontkennen. Het mag er zijn

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI MT7-L09 met Tapatalk

[Nate_0]

Jaloezie is over het algemeen niet echt een emotie die je weg kunt redeneren, en de ene persoon heeft er van nature (en wellicht ook nurture?) een grotere aanleg toe dan een ander, naast nog het feit dat de een in een gunstiger positie zit dan een ander.

Dat gezegd hebbende, ik ben wel jaloers. Veel, vaak, op een heleboel mensen inclusief vrienden. Over dysforie, waar ze staan in het traject medisch gezien maar ook jegens hun familie, maar ook wat ze fysiek kunnen, wat ze bereikt hebben in hun leven en waar ze goed in zijn/talent voor hebben en de vrienden en relaties die ze hebben. Het is dus vrij constant en ook behoorlijk intens. Dat is geen keuze en het betekent ook niet dat ik niet blij kan zijn voor anderen maar het heeft wel zijn weerslag op mijn eigen psyche. Want voor mezelf kan ik dus niet blij zijn, zeker niet langere tijd. And so it goes...

[Anon20180311]

Hoi,

Een beetje jaloersheid vind ik persoonlijk gezond, zolang het maar geen ziekelijke jaloersheid is.
Soms, kan je trouwens door wat jaloersheid te kennen i.v.m. iets : kleine "realiseerbare" persoonlijke bergjes verzetten ( wat hij/zij kan, kan ik ook ).

Grtz Nick

[Fran]

Ik ben wel eens jaloers op mensen die verder zijn in het traject. Eindelijk heb ik ontdekt en geaccepteerd wie ik ben en nu moet ik wachten om daar verdere grote stappen in te kunnen ondernemen.

Maar jaloezie is een nutteloze emotie, dat weet ik prima.