Wat Gebeurt er met je Psyche door Hormonen?

[Patricia]

Het valt me steeds meer op dat het voor ons als betrokken soms moeilijk te begrijpen is wat er omgaat in het hoofd van de ander. Die in een hormoonfase zoveel veranderingen doormaakt. Ik wil hier graag meer inzicht in krijgen door ervaringen van mensen die hormonen gebruiken als door betrokkenen die omgaan met mensen die hormonen gebruiken. Zo data we allemaal leren en meer begrip krijgen voor elkaar.

Groetjes Patricia

[Tanja]

Ik ben ook erg benieuwd hoe ze het beleven. Hoor vaak dat ze meer emotioneel worden m/v en ik hoop niet nog emotioneler te worden als dat ik nu al ben (oorzaak ptss vanuit het werk)
Moet namelijk nog starten.

[Mirthe_s]

Een lastig punt is alleen al je bewustwording dan wel opmerkzaamheid. Je denkt veel dingen te krijgen die er voorheen mogelijk ook al waren. De rust die je krijgt zodra je de hormonen krijgt kan ook diverse emotionele blokkades op laten heffen.

Zo merkte ik niet als velen dat ik emotioneler werd, maar dat ik de emoties nu durfde toe te laten omdat het nu 'mocht'. Het uiten van die emoties is wel anders geworden. Zo vind ik het nu lekker om wat te tranen waarbij ik daarvoor alleen een verdrietig / blij gevoel kon ervaren.

[Ender]

emotioneel gezien is er voor mij persoonlijk niet zo heel veel veranderd.
de basis-emoties zijn:
blij
verdrietig
boos
angst

het enige wat bij mij toename had was boosheid. ik werd voor een paar weken supersnel geïrriteerd door alles. da's inmiddels weer afgenomen, al denk ik dat de basis-irritatie factor misschien wel blijvend is verhoogd. mja, net zoals mirthe zegt, misschien was die basis-irritatie er altijd al, maar laat ik het nu meer toe

[Nienke]

Ik werd veel emotioneler, dingen waar ik vroeger ook wel moeite mee had en mijn schouders kon optrekken en toch weer door kon gaan is er nu minder bij, nu vloeien daar soms tranen.
Ook het op kroppen van dingen is meer tot het verleden tijd, ik zeg nu wat ik voel, hart ligt meer op de tong en dat lucht enorm op.
Daar zit em bij mij ook het gevaar, nu ik mij hiervan bewust ben hou ik er al wat rekening mee, eerst te denken, dan te praten.
Mijn inleving is groter als iemand wat verteld wat mij raakt.

Stemmingswisselingen
Ik heb ergens een post gedaan, volgens mij op FB, daarin had ik het over dat ik mij het ene moment zielsgelukkig voelde en een 15 min later ineens intens verdrietig nobody knows why, had enkel een bepaalde gedachte in mijn hoofd die nog geen eens van toepassing was.
ik besefte toen dat emotie ook belangrijk is, het dwingt je soms tot acties of tot het besef van het eea "ik ben blij te voelen"

Tegelijker tijd geven de hormonen mij juist een soort van rust, voel me juist erg fijn, het gejaagde wat ik altijd in mijn lichaam had is er niet meer.
Soms zeg ik nu ook, het verschil is zo groot dat ik mij nu ultiem gelukkig lijk te voelen.
Maar goed wat is ultiem geluk, slechts een uitdrukking om het verschil aan te geven.

[Anon20190122]

Vroeger had ik een lontje tegenwoordig heb ik een knop!

[Charlotte_C]

Ik was voordat ik met de hormonen begon al aardig emotioneel. Dat is door het begin nog iets versterkt, zodat ik nu echt om elk mooi of zielig iets kan huilen. Maar dat ervaar ik als iets moois. Verder was ik absoluut geen vloekkanon, maar zelfs dat is door de hormonen nog veel minder geworden. Ik voel er gewoon de noodzaak niet meer voor.

Hoewel ik de wereld voor mijn gevoel al nooit door mannenogen heb bekeken, ben ik veel zaken nu nog nét even ietsje anders gaan zien en dat leidt ook weer soms tot mooie inzichten. Mijn meningen zijn ook best wel een gradatie zachter geworden. Ik voel ook niet de behoefte om me in elke discussie te mengen en heb vaak zoiets van "weet je, het is goed. laat maar".

Ow ja bijna vergeten, een klein spookje dat onzekerheid heet heeft haar koppie opgestoken bij me. Af en toe wel vervelend, maar er valt goed mee samen te leven

Groetjes,

Lotte / Charlotte (mag allebei. als het beestje maar een naam heeft)

[Anon20190122]

Vloeken? Mening bootwerker krikt z'n scheldwoorden vocabulair aardig op bij mij!

[Patricia]

Geweldig al die reacties zo krijgen we allemaal enig idee wat hormonen met jullie doet.

[Anon20190712]

Bij mij zijn emoties allemaal wat afgevlakt. De basis emoties die zijn er nog. Maar voorheen waren er allerlei nuances. Alsof basisemoties de primaire kleuren zijn, en je die kan mengen tot een groots kleurpalet. Nou, dat mengen gaat nog wel, maar het benoemen van die nuances niet meer. Brandweerrood, robijnrood...Zijn nu allemaal gewoon rood.
Vroeger kon ik snel en soms heftig vanuit emoties reageren, emotie kon een drijfveer zijn en me zelfs soms overvallen. Moest echt tien tellen rust nemen voordat ik wat zei omdat ik erg emotioneel reactief was.
Aan het begin van testosteron gebruik nam vooral snel boos en geïrriteerd zijn de overhand, na pakweg een half jaar vlakte ook dat af.
Ik kan nu veel minder snel bij m'n emoties en ben daardoor ook wat harder geworden in hoe ik reageer en benader situaties eerder rationeel dan emotioneel. Ik heb tijd voor mezelf nodig om te achterhalen of er bijvoorbeeld verdriet achter m'n boosheid schuilt en waardoor dat dan precies komt- vroeger wist ik dat direct of kon ik daar makkelijk achter komen in gesprek. Voor iemand die vroeger best snel overprikkeld was, is dat perfect.