De knoop doorgehakt? of niet?

Gevoelens die je met de wereld deelt
Anon210210
Berichten: 28
Lid geworden op: 16 dec 2017, 13:31
Gender: Trans MtF

De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Anon210210 »

Keuzes. Terwijl volgens sommige persoonlijkheidstesten ik een typische beslisser ben, is de beslissing rondom hoe ik verder wil in het leven met mijn gender een waar ik, voor de variatie, eens niet zo besluitvaardig ben. Die beslissing lijkt soms zwart-wit: voort leven in je "oude" gender met aanpassingen? of volledig om en in transitie? Zo blijven als ik tot voor kort leefde is in ieder geval geen optie.

Zo voelt bij mij de beslissing om in transitie te gaan als een onomkeerbare. Mijn hele leven heb ik altijd moeite met onomkeerbare beslissingen gehad. Altijd alle opties open willen houden. Maak ik wel de goede beslissing als ik daarvoor ga?
Dan is er de beslissing om niet in transitie te gaan. Mijn oude gender wat meer aanpassen, de scherpe kanten eraf halen. Wennen aan het onwennige. Met het relatieve gemak van een transitieloos bestaan. Maar wat als later blijkt dat ik het tóch had moeten doen, en misschien al eerder had moeten doen? Maak ik dan de goede beslissing?

Intussen leef ik op het pad tussen beide genders in. Soms doe ik me helemaal voor als vrouw. Soms ga ik half-way. Dat trekt wat opvallende blikken soms, voelt soms wat oncomfortabel, maar ergens voelt het ook goed. Maar intussen blijft die beslissing wel aan mij knagen.

Ik realiseer me, wat ik ook kies. Dat de keuze me misschien nooit voldoening geeft? Ik realiseer me verdomd goed dat dit een process is wat zelf door moet. Niemand kan mij vertellen wat ik moet doen en hoe ik het moet doen, daar moet ik zelf achterkomen.

Maar wat ik me afvraag; Wanneer hakte jij de knoop door? Wat was die druppel die de emmer van realisatie deed overlopen? Wanneer wist je zeker dat de richting die je koos de goede was? Of als je in eenzelfde process als mij zit; welke dingen helpen in jouw process?
Anon20190122
Berichten: 1777
Lid geworden op: 18 jan 2015, 21:07
Gender: Vrouw

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Anon20190122 »

Denk niet dat mijn manier echt aan te raden is ik ben als tiener zo klem gelopen dat ik een zelfmoord poging deed toen die mislukte waren de keuzes op en in transitie geen keuze meer.
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door janine2363 »

FlyLynn schreef: 26 dec 2017, 21:47 Keuzes.

...

Ik realiseer me, wat ik ook kies. Dat de keuze me misschien nooit voldoening geeft? Ik realiseer me verdomd goed dat dit een process is wat zelf door moet. Niemand kan mij vertellen wat ik moet doen en hoe ik het moet doen, daar moet ik zelf achterkomen.

...

Maar wat ik me afvraag; Wanneer hakte jij de knoop door? Wat was die druppel die de emmer van realisatie deed overlopen? Wanneer wist je zeker dat de richting die je koos de goede was? Of als je in eenzelfde process als mij zit; welke dingen helpen in jouw process?
Door niet te kiezen (ratio) maar me over te geven aan mijn gevoel. Erg lastig want ik ben, nee was ... een zeer rationeel persoon en als je alle voor- en tegens altijd meeneem, dan sta je altijd in een impasse van alle mogelijke alternatieven en verandert er niks.

Het bepalende moment was eigenlijk best wel klein, triviaal, zouden anderen zeggen die denken: "Wat!? Je verandert je hele leven om dat ... ... !?!? Da's belachelijk !". Het waren gewoon kleine momenten van me blij en goed voelen (als ik als mijzelf uitging) )die ik nooit eerder gevoeld heb. Voor mensen die minder ge-deconnecteerd waren met hun gevoel is dat misschien makkelijker, maar voor mij dus niet.

Na dat ik dat moment, die "genderklik", gemaakt had, was het gemakkelijker te zien. Waar mijn hoofd dacht over keuzes, dat was alleen maar naar achteren kijkend, wat ik zou kunnen verliezen: Kies maar: Huis, ouders, echtgenote, kinderen, vrienden, baan. Je weet het niet (maar de statistieken zijn niet goed) naar voren kijkend, mijzelf veranderen, hormonen, geslachtsaanpassende operatie, geen angst enkel hoop en verwachting. En de angst om dingen te verliezen. Tsja, wat had ik eigenlijk? Was ik gelukkig, functioneerde ik? Nee natuurlijk niet, daar was niets en dan is de cirkel rond en de weg is voorruit.

En elk stapje daarna bevestiged dat. Problemen genoeg, maar ik ben een blij mens. Maar of ik weet of ik op het goede pad zit ? Nee, weten doe ik niks, maar dat is het hele punt natuurlijk. Het zijn de mensen om mij heen die wel zien wat ik van mijzelf niet zo goed kan zien, hoe mensen mij ervaren voor en na mijn (nu tweede) transitie; "Janine wat zie je er blij uit vandaag !" Ik: "Ah, echt ?, mja, nu je het zegt, ik voel mij goed".

De tweede fase van de hormoon therapie is een enorme versneller. Mijn zelfvertrouwen en het voelen van zekerheid in mijn vrouwelijkheid en sensualiteit, owwwww zo fijn, ik ben eindelijk waar ik hoor te zijn.
Benjamin
Berichten: 1665
Lid geworden op: 28 nov 2017, 15:56
Gender: Non-binair
Locatie: O, o Den Haag

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Benjamin »

FlyLynn schreef: 26 dec 2017, 21:47 Maar wat ik me afvraag; Wanneer hakte jij de knoop door? Wat was die druppel die de emmer van realisatie deed overlopen? Wanneer wist je zeker dat de richting die je koos de goede was? Of als je in eenzelfde process als mij zit; welke dingen helpen in jouw process?

Jarenlange therapie heeft mij op het punt van realisatie gebracht dat een transitie van vrouw naar man niet gewenst is. Dat voelt voor mij als de goede weg. Maar wat dan wel? Ik ben two-spirited; mijn beide geesten/genders moeten speelruimte hebben. Die ruimte ben ik nu mede met dit forum - praten, tips en tricks - aan het ontdekken. Wat heb ik nodig om me man te voelen? Vrouw zijn en vrouw voelen, dat heb ik geleerd. Man zijn en man voelen, en bepalen wat voor man ik ben, dat is een lastige. Een jaar geleden ofzo dacht ik dat ik dan een hypermasculiene man moest zijn. Nu kom ik langzaam terug daarvan. De man in mij verstopt is zacht, zachtaardig. Houdt van zachte dingen. Lakt zijn nagels óók. Houdt van koken. Houdt van mooie kleren, zachte stofjes, enz. Gaat lekker zitten haken op de bank met een kopje thee. Lijkt daarin verdomd veel op mijn vrouwelijke tweelinggeest. Maar dan dus een man. Dat is bevrijding, dat is jezelf vinden. Voor mij dan.

Een stap die ik nog wil nemen is mijn mannelijke geest een naam geven, in tegenstelling tot mijn huidige, tijdelijke naam. Een naam die bij me past, die past bij zijn karakter. Daar denk ik nog over na. En hem voorstellen aan andere mensen, in het echt. Niet noodzakelijk iedereen om me heen, maar sommige.
Groetjes,

Ben

- Wil genderprettig leren te zijn. -
Patricia
Berichten: 165
Lid geworden op: 02 apr 2016, 08:06
Gender: Vrouw

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Patricia »

Ik ben geen transgender vrouw maar een cis vrouw dus ik kan je geen advies geven vanuit dat oogpunt maar je kunt ook overwegen om een verwijzing te vragen voor het VU in Amsterdam. Ze hebben een wachtlijst van minimaal een jaar. Dan volgt een intake gesprek en daarna een diagnostisch traject van gemiddeld 6 maanden tot een jaar waarin je met een psycholoog praat die samen met jou uitzoekt wat goed is. Je kunt op die manier misschien vooruit zonder dat de dingen onomkeerbaar zijn. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Groetjes Patricia
:hbeat: Geef Alleen Wat Jezelf Wilt Ontvangen :hbeat: (Respect)
Anon210210
Berichten: 28
Lid geworden op: 16 dec 2017, 13:31
Gender: Trans MtF

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Anon210210 »

janine2363 schreef: 27 dec 2017, 14:43 Door niet te kiezen (ratio) maar me over te geven aan mijn gevoel.
Dat herken ik zeer sterk. Mijn hele leven regeer ik al vanuit de ratio, wellicht om de reden dat mijn coping met het transgender zijn mij al vroeg heeft doen beginnen met de "gevoelsknop" uit te zetten. Ratio is wat dat betreft iets waar ik heel comfortabel mee ben. In therapie tot nu toe merk ik hoeveel onderliggende gevoelens ik heb kunnen wegstoppen, praktisch al zo lang als ik leef. Keuzes maken vanuit gevoel, zoals deze, blijft voor mij nog lastig. Dat is iets wat tijd nodig gaat hebben denk ik.
Dominic schreef: 27 dec 2017, 15:09 Jarenlange therapie heeft mij op het punt van realisatie gebracht dat een transitie van vrouw naar man niet gewenst is.
Was er een plotseling moment dat je je dat realiseerde? of is dat door de loop van tijd zo ontstaan en het idee van transitie op die manier verwaterd?
Patricia schreef: 27 dec 2017, 16:08 ... een verwijzing te vragen voor het VU in Amsterdam. Ze hebben een wachtlijst van minimaal een jaar. Dan volgt een intake gesprek en daarna een diagnostisch traject
Thanks! Praktisch vraagje; Inmiddels zit ik al in therapie, los van de VU. Klopt het wel dat die wachttijd korter is indien de therapeut dan alsog verwijsd? Of is het ondanks de therapie, toch slim om alvast aan te melden en te wachten?
Charlotte_C
Berichten: 767
Lid geworden op: 13 apr 2014, 09:51
Gender: Vrouw
Locatie: Omgeving Oosterhout (Nbr.)

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Charlotte_C »

@Flylynn

Of je therapie volgt staat er echt los van. Het beste kun je nu al via de huisarts een verwijzing aanvragen.
However far we travel. Wherever we may roam. The center of the circle will always be our home
Patricia
Berichten: 165
Lid geworden op: 02 apr 2016, 08:06
Gender: Vrouw

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Patricia »

Charlotte is mijn partner die geeft het antwoord al. Het VU geeft je geen psycholoog voor therapie meer voor stellen van de diagnose genderdysforie. Ze helpen je dus met ontdekken van hoe en wat. Ik zou dus nu vast een verwijzing vragen.

Groetjes Patricia
:hbeat: Geef Alleen Wat Jezelf Wilt Ontvangen :hbeat: (Respect)
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door janine2363 »

Patricia schreef: 28 dec 2017, 03:46 Het VU ... met ontdekken van hoe en wat.
In mijn opinie is een log administratief aanbod georienteerd medisch centrum als het VU echt wel de allerlaatste plaats om hulp te zoeken om jezelf te ontdekken
Patricia schreef: 28 dec 2017, 03:46 de diagnose genderdysforie
Maar ik ben dan ook van mening dat een -diagnose- genderdysforie net zo achterhaald is als het aderlaten in de middeleeuwen.

De psychiater die mij een van mijn attesten gaf om mij aan te kunnen melden voor mijn vaginoplastie, keek mij verontschuldigend aan: "Sorry Janine, ik ben ook van mening dat het achterhaald is, maar we komen er niet onderuit, ik moet hier schrijven 'diagnose volgens WHO classificatie ICD-10 F64.0' de wet van toepasing op het ziekenhuis vereist het". Argh dat was pijnljk, alsof ik ziek zou zijn of zo. De psychiater was een man, dus die kon het nog rationaliseren. Mijn psychologe voor de second opinion, een vrouw, wilde eerst eigenlijk om haar eigen ethische reden mij geen verwijzing geven waar de diagnose benadrukt werd. Toen ik haar schreef, nadat ik er zelf overheen was gekomen en ook wat pragmatisch kon zijn: "Doe het nu maar, het betekend niks en dan kan ik mij tenminste weer gaan bezighouden met belangrijke zaken; Nameljik de mensen om mij heen" wilde ze het pas doen.

Dat is anders dan een VU traject volgen tot: "Joepie ze geven mij groen licht". Het groene licht heb ik aan mijzelf gegeven, da's namelijk mijn recht en van niemand anders.

Gosh, het is duidelijk dat ik pragmatisme ten spijt hier nog niet overheen ben. Die diagnose is zo'n ongelofelijk fout principe. Bah !
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: De knoop doorgehakt? of niet?

Bericht door Nate_0 »

Voor mij is er nooit één duidelijk moment geweest. In plaats daarvan was het een serie kleine aaneenschakelingen van gebeurtenissen, en hoe verder ik kwam, hoe meer het voor mezelf duidelijk werd dat dit wel degelijk de juiste route is. Dat wil niet zeggen dat het makkelijk of stressvrij is geweest, of in díe zin the path of least resistance, maar... ik ben blij dat ik nu op het punt zit waar ik ben.

Wat mij vooral heeft geholpen is het inbeelden van de toekomst. Wil ik over 10 jaar als man leven, of als vrouw? Hoe zie ik mezelf? Wat is mijn grootste droom?

Daarnaast heeft mijn coming out me heel erg geholpen in de 'bevestiging' dat dit de goede keuze is, evenals de hormoontherapie. Vanaf de omschakeling naar mijn huidige naam en hij/hem, en de pure blijdschap die daar in mee kwam, wist ik dat het goed zat. Daarbij helpt het dat een heleboel van mijn depressieve klachten in ieder geval flink verminderd zijn. Vervolgens kwam het begin aan de testosteron en dat was nog zo'n moment, dat voelde kicken--ik wil niet terug, ik wil niet dat het omkeerbaar is want dit is het juiste.

Tegelijkertijd is het natuurlijk zo dat een coming out niet onomkeerbaar is. Hormonen zijn dat meer, daar zitten langetermijneffecten aan verbonden. Een SRS ben je voorlopig hoe dan ook nog niet aan toe. Wat is je wenslijstje? Wat zou je willen veranderen, en wat zijn de negatieve kanten daar van? Wegen de nadelen op tegen de voordelen? Zo ja: dan is er een goede basis om er voor te gaan. Zo nee: dan kan het best zijn dat je mildere gevoelens van genderdysforie ervaart waarvoor een volledige sociale/medische transitie niet per se de oplossing is.
meerdere zakken met zaagsel
Plaats reactie