Naar buiten

[Benjamin]

Wel interessant spin-offje vanuit dit topic misschien.

Ik ben dus nooit naar buiten geweest als man. Überhaupt heeft niemand mij zo gezien, ook geen 'lotgenoten'. Al is het verschil in mijn geval niet heel groot denk ik. Ik draag irl ook gewoon veel mannenkleding. Het zou dus neerkomen op binder/packer en meer mannelijk gedrag. Hoewel ik qua gedrag ook meer een mannelijke vrouw en een vrouwelijke man ben, denk ik. Het is voor mij ondanks dat toch wel een drempel, merk ik.

Hoe is dat voor jou geweest, voor het eerst naar buiten als je wensgeslacht/het andere geslacht? Of hoe kijk je er tegenaan om dat wel of niet te gaan doen?

[Mr.X]

Ik heb het vermoeden dat het voor FtM's wat genuanceerder is dan voor MtF's. Vooral omdat 'mannen in vrouwenkleren' zo'n beetje taboe is in onze maatschappij, maar 'vrouwen in mannenkleren' wel okay is.

Ik denk ook dat dit de reden is dat ik echt daadwerkelijk niet meer mijn eerste keer kan herinneren. Dit komt vast omdat het zo geleidelijk is voor transmannen. Vaak dragen we, net als jij, al mannenkleren. Daar komt dan al snel kort haar bij en de final puntjes op de i. Een binder dragen maakt je ook niet meteen man, want je kan ook een vrouw zijn met weinig borsten. Voor transmannen is het vaak ook echt afwachten op testo zodat de buitenwereld ziet dat we niet 'gewoon vrouwen in mannenkleren' zijn, maar daadwerkelijk mannen. En ja, ook dat is heel gradual, en is niet te pinpointen op 1 eerste keer.

Misschien zijn hier mannen die het anders zien? Wel interessant om te weten.

[Fay]

Punt is dat je oude ongemakkelijk gedrag in je rol die niet bij je past, dat nu net de angst en paniek kan veroorzaken, je bent gewoon niet jezelf, ga je dan wel als vrouw naar buiten - in mijn geval - of als man, blijk je gewoon ok met jezelf te kunnen zijn en vallen die interne angsten en ongemakkelijk voelen weg,komt voor in de plaats, je ongemakkelijk kunnen voelen door reacties van buitenwereld

Persoonlijk ben ik iets ertussenin,tussen man en vrouw, en das voor nu ok, maar dat had zonder hrt niet gekund

Fay- just do it? klein stapjes idd

[Benjamin]

Voor transmannen is het vaak ook echt afwachten op testo zodat de buitenwereld ziet dat we niet 'gewoon vrouwen in mannenkleren' zijn, maar daadwerkelijk mannen.

Hier kan ik wel wat mee. Voor mij is HRT geen optie, en daardoor zit ik denk ik in mijn hoofd vast op het idee van 'verkleed als man' naar buiten te moeten. Ik mis denk ik een soort finishing touch - haargroei, spiermassa - die ik nog moet leren faken ofzo. In ieder geval tot een punt dat ik me geen verklede vrouw voel.

Als ik vragen mag, had jij een moment dat je je realiseerde dat de buitenwereld je niet meer ziet als verklede vrouw? Ik vind dat trouwens wel onwerkelijk want van wat ik van jou heb gezien zie je eruit als een rasechte gast. En wat maakte dat dat zo voelde? Voor jou is het natuurlijk anders als FtM, dat realiseer ik me hoor. Maar heb je zo'n moment gehad?

[Mr.X]

Als ik vragen mag, had jij een moment dat je je realiseerde dat de buitenwereld je niet meer ziet als verklede vrouw? Ik vind dat trouwens wel onwerkelijk want van wat ik van jou heb gezien zie je eruit als een rasechte gast. En wat maakte dat dat zo voelde? Voor jou is het natuurlijk anders als FtM, dat realiseer ik me hoor. Maar heb je zo'n moment gehad?

Tuurlijk mag je dat vragen
Voor mij kwam dat punt af en toe voor testo al. Daarom zei ik ook dat het voor de meeste FtM's het geval is dat ze moeten afwachten op T, maar dus niet iedereen. Sommige passen voor testo al Voor testo had ik al af en toe mensen die me aanspraken als kerel, of kinderen die vroegen of ik nou jongen of meisje was. Dus op dat moment had ik zo'n realisatie momentje van 'Oh shit, wat gaaf! Ze zien me eindelijk voor wie ik ben!". Na testo kwam dit alleen maar vaker tot het punt kwam dat ik nooit meer gezien werd als vrouw, zo'n half jaar ofzo na het begin van hormonen.

[Jer158]

Bij het uit de kast komen veranderde voor mij eigenlijk helemaal niets in presentatie. Uiteindelijk heb ik wel een ander kapsel en bril genomen onder het mom van alle beetje helpen, maar binden, packen, mannenkleding dragen, en de meeste tijd passen deed ik daarvoor ook al.

Wat wel een grote stap voor mij was, was het psychologische aspect. Voordat ik bezig was met "presenteren als man", was passen een fijne bijkomstigheid. Toen ik er eenmaal mee bezig was, kwam misgendering 100x harder aan dan ervoor. Dat was voor mij wennen.

[Ronja]

Laat sinds een aantal maanden mijn haar groeien. Twee weken terug voor het eerst met haren in een staart naar buiten, dat vond ik al wat lastiger. Ben voor de buitenwereld gewoon een man. Maar eenmaal gemerkt dat er geen commentaar kwam, voel ik me steeds beter. Zat wel tijdens de coming out naar mijn vrouw toe in een lastige situatie, we zijn afgelopen dinsdag weer trotse ouders geworden van een meid. 4 dochters heb ik nu, en met alleen maar meiden in het gezin word het steeds lastiger voor me om mijn man zijn te behouden, en wil ik toch weer een stap verder gaan om mijn ware identiteit te achterhalen.

[anon20181206]

Vandaag voor het eerst naar buiten, een maand nadat ik mijn familie heb ingelicht dus.
Het is carnaval, kan ik dus mooi gebruiken als escape moest ik dat nodig hebben, maar alles viel wel mee.
Tenminste, de bouwmarkt ben ik ingeweest, en spullen gekocht, tankstation om nog wat te halen, en dat ging goed.
Maar de AH in, net niet. Ben doorgelopen, werd me iets teveel.
Zie ook fototopic, bewijs

[Jer158]

Voor transmannen is het vaak ook echt afwachten op testo zodat de buitenwereld ziet dat we niet 'gewoon vrouwen in mannenkleren' zijn, maar daadwerkelijk mannen.

Hier kan ik wel wat mee. Voor mij is HRT geen optie, en daardoor zit ik denk ik in mijn hoofd vast op het idee van 'verkleed als man' naar buiten te moeten. Ik mis denk ik een soort finishing touch - haargroei, spiermassa - die ik nog moet leren faken ofzo. In ieder geval tot een punt dat ik me geen verklede vrouw voel.

Tenzij je echt als drag king (dus over de top) naar buiten gaat, zal niemand van (wat zij denken dat) een vrouw (is) denken dat diegene "als man verkleed" is, ongeacht de presentatie. Dat is een van de grote voordelen van trans masculine zijn. Hoogstens nemen ze aan dat die persoon lesbisch of butch is. Het bijkomende nadeel is dat je er niet echt zoiets bestaat als "passen als trans man". Het is voor ons of passen als cis man of niet passen (wat X ook beschrijft), terwijl er voor trans vrouwen nog een soort middenweg lijkt te zijn waarin ze wel passen als vrouw maar niet als cis.

[Hrafn]

Ik voel me nog steeds een soort vrouw in mannenkleren, ik heb dan wel heel kort haar enzo maar ik ben wel een heel smal ukkie met kleine smalle handjes en voetjes enzo. Buitenshuis draag ik wel altijd een binder maar meestal geen packer (het ding irriteert mijn huid).

Komt bij dat ik man en vrouw tegelijk ben wat nu ook even ingewikkeld is en de boel even stil zet, voorlopig even geen hrt. Als man zie ik mezelf wel met lang haar, ik heb dat altijd mooi gevonden. Maar wel ook met baard. Maar mijn haar lang laten groeien voordat ik aan die baard toe ben, ik denk het niet.