met terugwerkende kracht mijn jeugd herzien

[EmmaJJ]

Ik ervaar iets nieuws.
Ik ben een zeer late transgender. Ik ontdekte het pas twee jaar geleden, toen ik 54 was.
Ja, ontdekte. Ik heb het diep diep diep verborgen gehouden voor mezelf. Ik dacht dat het oké was om die man met heel veel vrouwelijke eigenschappen te zijn. Ik leefde als vrouw (zonder alle uiterlijke kenmerken, maar ik gedroeg me nooit mannelijk, was altijd met vrouwen, had vriendinnen en geen vrienden, had vrouwenberoepen, was vaak de enige man in een vrouwengezelschap en voelde me niet anders) , en ik heb sowieso mijn lichaam altijd genegeerd.
Het idee dat ik dus al die tijd al vrouw was, had de eerste jaren ook geen aandacht. Ik was het nu eindelijk en daar genoot ik van.
Maar nu.
Nu haalt mijn verleden me in. Nu besef ik dat ik 'wél al die tijd vrouw was. Ik heb een soort van twee verledens.
En het doet zeer om te beseffen wat ik allemaal gemist heb. Ik was zo'n gave meid geweest.
Ik geef les, en val in in meerdere klassen. Laatst zat er een trans meisje in groep 7. Zo op en top meid! Zo samen met de andere meiden (wat een geweldige klas!!) en het verwarmde mijn hart. Thuis liet ik de tranen pas toe. Zo had ik ook kunnen zijn.
Het gaat niet om spijt. Ik heb 4 geweldige kinderen, die ik anders niet gehad had.

Maar er is nu wel ruimte voor de pijn en de rouw, en poeh! wat is dat scheurend heftig. Het doet gewoon echt heel erg pijn.
Tijd voor rouw.

[ReneeCross]

snap jou helemaal

[Marica]

Ik ervaar iets nieuws.
Ik ben een zeer late transgender. Ik ontdekte het pas twee jaar geleden, toen ik 54 was.
Ja, ontdekte. Ik heb het diep diep diep verborgen gehouden voor mezelf. Ik dacht dat het oké was om die man met heel veel vrouwelijke eigenschappen te zijn. Ik leefde als vrouw (zonder alle uiterlijke kenmerken, maar ik gedroeg me nooit mannelijk, was altijd met vrouwen, had vriendinnen en geen vrienden, had vrouwenberoepen, was vaak de enige man in een vrouwengezelschap en voelde me niet anders) , en ik heb sowieso mijn lichaam altijd genegeerd.
Het idee dat ik dus al die tijd al vrouw was, had de eerste jaren ook geen aandacht. Ik was het nu eindelijk en daar genoot ik van.
Maar nu.
Nu haalt mijn verleden me in. Nu besef ik dat ik 'wél al die tijd vrouw was. Ik heb een soort van twee verledens.
En het doet zeer om te beseffen wat ik allemaal gemist heb. Ik was zo'n gave meid geweest.
Ik geef les, en val in in meerdere klassen. Laatst zat er een trans meisje in groep 7. Zo op en top meid! Zo samen met de andere meiden (wat een geweldige klas!!) en het verwarmde mijn hart. Thuis liet ik de tranen pas toe. Zo had ik ook kunnen zijn.
Het gaat niet om spijt. Ik heb 4 geweldige kinderen, die ik anders niet gehad had.

Maar er is nu wel ruimte voor de pijn en de rouw, en poeh! wat is dat scheurend heftig. Het doet gewoon echt heel erg pijn.
Tijd voor rouw.

1 op 1 hetzelfde met als uitzondering dat ik juist ontzettende mannenberoepen heb gehad, als compensatie tegen mijn vrouwelijke gevoelens. Mijn spijtgevoelens zijn er wel maar niet zo sterk als jij ze ervaart denk ik. Tijden zijn veranderd, als ik terugdenk aan mijn jeugd, dan zou geen haar op hoofd er aan gedacht hebben om het hoge woord eruit te gooien, en tegen mijn moeder te roepen dat ik geen nieuwe broek wilde, maar een leuk jurkje. Daar heb ik wel spijt over dat ik dat nooit kenbaar heb gemaakt.
Vandaag de dag met internet waarop je alles kan opzoeken en geen vraag onbeantwoord hoeft te blijven maak het zoveel 'makkelijker' om uit te vogelen waar je met je gevoelens heen kan.
Zo kwam ik eerst in contact met Rok voor Mannen zodat ik alvast een rokje aan kon trekken en mijn vrouw kon wijzen op die site dat het best kon, en ik niet alleen was in die gedachten. Ik ben tenslotte ook hier beland met een vraag die ik stelde aan Google.

Ik heb een gelukkige jeugd gehad, met erg lieve ouders die erg hun best deden om ons, de twee jongens, van een liefdevolle opvoeding te voorzien. Maar ondanks dat ik een blij kind was, was ik altijd erg op mijzelf, en fantaseerde ik over een leven als meisje. Toch was er voor mijn ouders wel iets dat hun deed denken dat er iets anders was met mij. Mijn jongere broer had vriendinnen bij de vleet, ik was meestal alleen. Dat vond ik helemaal niet erg, maar het viel hun wel op. Mijn ouders zeiden laatst nog tegen mij dat ze toen dachten dat ik homo was of zo. Ze zaten er nog niet eens zo ver naast omdat ik lesbisch ben. Met andere woorden, als ik als meisje was geboren, ik lesbische relatie zou willen.

[ReneeCross]

Ja was het vroeger allemaal zoals nu. Ik kreeg laatst van mijn vrouw ook de vraag of het ‘gevoel’ minder erg was nu ik weer een stoer mannenberoep deed. Huh heb je dan niets onthouden? Ik deed namelijk al jaren echte mannenberoepen en al dientijd was mijn vrouwelijke kant zo nu en dan te sterk.

[EmmaJJ]

Ik heb een gelukkige jeugd gehad, met erg lieve ouders die erg hun best deden om ons, de twee jongens, van een liefdevolle opvoeding te voorzien. Maar ondanks dat ik een blij kind was, was ik altijd erg op mijzelf, en fantaseerde ik over een leven als meisje. Toch was er voor mijn ouders wel iets dat hun deed denken dat er iets anders was met mij. Mijn jongere broer had vriendinnen bij de vleet, ik was meestal alleen.

Pure herkenning. Ik heb liefde gehad van thuis, maar ze snapten me niet.
En mijn ouders waren ruimdenkend, maar mijn moeder zou zich vreselijke zorgen gemaakt hebben. Dat voelde ik.
Ik zei dat het oneerlijk was dat meisjes rikken én broeken mochten en dat jongens eigenlijk ook zouden mogen kiezen. Iedereen vond dat ik eigenlijk gelijk had. Ik voelde heel goed wat dat 'eigenlijk' betekende, en durfde niet verder te gaan.

[Tijgertje]

Herkenbaar JJ. In onze tijd ontbrak het aan juffen zoals jij. Hoewel ik je tranen begrijp, kun je het ook omdraaien en jouw leerlingen een stukje van jouw levenservaring meegeven. Als dit ertoe leidt dat kinderen meer naar hun interne fan durven luisteren en kiezen voor hun innerlijke geluk, is dat pure winst. Dat heb jij dan weer mooi voor elkaar gekregen.

[janine2363]

Nu haalt mijn verleden me in. Nu besef ik dat ik 'wél al die tijd vrouw was. Ik heb een soort van twee verledens.
En het doet zeer om te beseffen wat ik allemaal gemist heb. Ik was zo'n gave meid geweest.

Tijd voor rouw.

Geen tijd voor, dat was toen, nu is nu. Ik heb een toffe vriendin, gevonden omdat ik mijn tijd aan mijn relatie
met haar besteed, niet aan dingen die ik toch niet meer kan veranderen.

[EmmaJJ]

Nu haalt mijn verleden me in. Nu besef ik dat ik 'wél al die tijd vrouw was. Ik heb een soort van twee verledens.
En het doet zeer om te beseffen wat ik allemaal gemist heb. Ik was zo'n gave meid geweest.

Tijd voor rouw.

Geen tijd voor, dat was toen, nu is nu. Ik heb een toffe vriendin, gevonden omdat ik mijn tijd aan mijn relatie
met haar besteed, niet aan dingen die ik toch niet meer kan veranderen.

Tijd voor rouw is tijd om te helen. Mezelf helen is een investering voor een eventuele nieuwe relatie.

Ik vind je reactie een dooddoener, een beetje: "ha! stakker, kijk mij het eens goed doen!"
Niet fijn, in ieder geval

[Anon20190508]

Nu haalt mijn verleden me in. Nu besef ik dat ik 'wél al die tijd vrouw was. Ik heb een soort van twee verledens.
En het doet zeer om te beseffen wat ik allemaal gemist heb. Ik was zo'n gave meid geweest.

Tijd voor rouw.

Geen tijd voor, dat was toen, nu is nu. Ik heb een toffe vriendin, gevonden omdat ik mijn tijd aan mijn relatie
met haar besteed, niet aan dingen die ik toch niet meer kan veranderen.

Tijd voor rouw is tijd om te helen. Mezelf helen is een investering voor een eventuele nieuwe relatie.

Ik vind je reactie een dooddoener, een beetje: "ha! stakker, kijk mij het eens goed doen!"
Niet fijn, in ieder geval

Roerend mee eens, maar wou me er niet bij betrekken. Snap dat het soms ook wel fijn kan zijn om te lezen dat het met anderen super goed gaat, maar een beetje jammer weer dat deze opmerking een beetje anderen hun ervaringen minacht.

[EmmaJJ]

Geen tijd voor, dat was toen, nu is nu. Ik heb een toffe vriendin, gevonden omdat ik mijn tijd aan mijn relatie
met haar besteed, niet aan dingen die ik toch niet meer kan veranderen.

Tijd voor rouw is tijd om te helen. Mezelf helen is een investering voor een eventuele nieuwe relatie.

Ik vind je reactie een dooddoener, een beetje: "ha! stakker, kijk mij het eens goed doen!"
Niet fijn, in ieder geval

Roerend mee eens, maar wou me er niet bij betrekken. Snap dat het soms ook wel fijn kan zijn om te lezen dat het met anderen super goed gaat, maar een beetje jammer weer dat deze opmerking een beetje anderen hun ervaringen minacht.

Heel gaaf om te melden dat het goed gaat idd. Ik kan voor anderen ook echt blij zijn. Maar niet op deze manier idd