Vooral voor ons, (maar heus niet alleen) de op hogere leeftijd tot besef komende transgenders beleven soms een spijtgevoel dat we niet alles uit het leven hebben kunnen halen wat het in potentie te bieden heeft maar wijs is denk ik om dat spijtgevoel wel te relativeren en niet te laten escaleren tot een pijnlijk en neerslachtig weemoedig gevoel naar vroeger en denken dat je dat allemaal nog wel kan inhalen. Aan niets, maar dan ook aan niets behalve je persoonlijkheid en karakter (je voorkomen en uiterlijk doen er maar deels toe) kan je je vasthouden om dat uit het leven te halen waar je je wel en gelukkig bij voelt.
Omgekeerd zou het niet wijs zijn om jezelf te spiegelen aan een ouder exemplaar van jezelf want je hebt als een jonger model nog een lange toekomst voor je waarin de natuurlijke vergankelijkheid wat betreft de vitaliteit en ouderdomsverschijnselen nog niet heeft toegeslagen en de kansen om dat uit het leven te kunnen halen wat je voor jezelf nastreeft nog volop aan wezig zijn. Bovendien, je persoonlijkheid en karakter zijn uniek, in de zin dat wat je tegenstaat aan een ander onmogelijk overeen kan komen met je eigen persoonlijkheid en karakter. (er van uitgaande dat je niet hypocriet bent)
(dag-)droom je niet ongelukkig.
Liefs, Daniela
Ik snap m helemaal Mark! Er zijn ook dagen bij mij dagen bij dat ik de gemiddelde kerel zo uit zijn velletje wil halen en dat vel zelf aan wil trekken 