Wat voel ik nou en wat wil ik nou?
Geplaatst: 23 mar 2020, 22:15
Beste mensen,
Toegegeven; een beetje rare titel, maar dat kwam uit het hart en leek mij de beste omschrijving voor het volgende gezeur wat je nu gaat lezen (ik heb je dus gewaarschuwd! )
In de voorsteltopic gaf ik het al een beetje aan; ik ben een man, 46 jaar en ouderwets (dito opvoeding).
Vanaf heel erg jong, kan ik mij nog een moment herinneren in ieder geval, dat ik "iets anders als ondergoed" aan wilde. Dat moet geweest zijn in de luiertijd.......kan me voorstellen dat je zulks niet geloofd; ik kan het niet bewijzen uiteraard maar is voor mij wel een herinnering en geeft wel aan hoe lang mijn gedachten al zo zijn.
Later, ondertussen altijd op een aparte manier naar dameskleding -en dan met name ondergoed- gekeken tot ik eens op zolder een panty vond.
Die MOEST ik toen aan hebben, punt. Jong, bang ontdekt te worden en dus niet heel veel verder gedaan.
Weer later, op mijzelf wonende, toch wat dapperder geworden en soms eens iets aangetrokken.
Getrouwd; drang daarnaar nog groter.
Ik heb een soort bijbaan en reis daarvoor wel eens met een overnachting of twee erbij. Ondertussen heb ik wat meer spullen en trek dat dan op de kamer aan. Gewoon; rok, panty, slipje en bh.
Vooral in het begin was het puur seksueel; ik trok wat aan (meestal dan alleen ondergoed) en dan moest er wat gebeuren, je weet wel. Daarna uit en het was over.
Maar nu, steeds vaker, gaat het daar niet om. Ik vind het fijn om langer in damesondergoed (voornamelijk, want daar kan ik mee over straat) aan te hebben. Het seksuele aspect telt niet meer (zo) mee; er hoeft geen "happy end" aan te komen.
Andere zaken komen er ook bij; lippenstift uitproberen hoe het voelt (fijn!) en in een hotel waar ik dan ben, naar het damestoilet gaan; voelt gewoon goed.
Dat is toch wel anders dan vroeger; even wat aantrekken, jeweetwellen en weer uit. Er komen meer aspecten bij en ik vind heel veel zaken of aspecten van het vrouw zijn fijn. Ik zie een vrouw in een jurk; lijkt mij heerlijk om er zo vrij bij te lopen, geen broek, heerlijk luchtig.
Tja, dan heb je een vrouw en kinderen.
Mijn vrouw weet ondertussen wel dat ik soms een onderbroek van haar draag omdat ik dat lekker vind zitten. Ze gaf wel direct daarbij de melding: "als het daar maar bij blijft hoor!" Ze gaf aan bang te zijn dat ik erin doorschiet.
Ook mijn kinderen zouden het niet begrijpen, dat weet ik wel zeker.
En dus zit ik klem......
Maar ik weet ook niet welke kant dit op gaat; mijn levensloop in ogenschouw nemende, wordt het verlangen meer.
Vrouw en kinderen zijn mij heel veel waard en wil ik per sé niet op het spel zetten.
Nu heb ik eigenlijk geen specifieke vraag; het is te veel, te warrig en ik zou niet weten welke vraag ik hieruit moet extraheren.
Maar; hier zijn mensen met ervaring, mensen die veel meer meegemaakt hebben en ga zo maar door.
Dus is mijn subvraag als het ware; heeft iemand wijze woorden voor mij? Ik bedoel; ik weet niet eens een vraag te formuleren en weet dus niet wat ik wil.
"Ziet" iemand misschien iets wat herkenbaar is, iets waar ik mee worstel?
Mijn excuses; ik begon heel enthousiast en al schrijvende, weet ik het ineens zelf niet meer......
Ik probeer zsm nog met een aanvulling te komen want voor nu lijkt het mij een aanfluiting.
In ieder geval wel heel erg bedankt voor het lezen!
EDIT
Ik weet alweer met welke intentie ik begon! Pff, opluchting!
Eigenlijk komt het hier op neer; welke kant gaat dit op vraag ik mijzelf af. Moet ik me zorgen maken over mijn huwelijk, wordt die drang straks echt zo groot? Gaat het zo worden dat ik een transitie wil, of is het "gewoon" travestie?
Nu zijn dat moeilijke vragen voor anderen om te beantwoorden gezien het mijn gevoelens zijn en dat is geen exact vak.
Maar ik hoop dat men mij met ervaring wat kan helpen om te reflecteren/evalueren zodat ik daar zelf uit kan komen.
Toegegeven; een beetje rare titel, maar dat kwam uit het hart en leek mij de beste omschrijving voor het volgende gezeur wat je nu gaat lezen (ik heb je dus gewaarschuwd! )
In de voorsteltopic gaf ik het al een beetje aan; ik ben een man, 46 jaar en ouderwets (dito opvoeding).
Vanaf heel erg jong, kan ik mij nog een moment herinneren in ieder geval, dat ik "iets anders als ondergoed" aan wilde. Dat moet geweest zijn in de luiertijd.......kan me voorstellen dat je zulks niet geloofd; ik kan het niet bewijzen uiteraard maar is voor mij wel een herinnering en geeft wel aan hoe lang mijn gedachten al zo zijn.
Later, ondertussen altijd op een aparte manier naar dameskleding -en dan met name ondergoed- gekeken tot ik eens op zolder een panty vond.
Die MOEST ik toen aan hebben, punt. Jong, bang ontdekt te worden en dus niet heel veel verder gedaan.
Weer later, op mijzelf wonende, toch wat dapperder geworden en soms eens iets aangetrokken.
Getrouwd; drang daarnaar nog groter.
Ik heb een soort bijbaan en reis daarvoor wel eens met een overnachting of twee erbij. Ondertussen heb ik wat meer spullen en trek dat dan op de kamer aan. Gewoon; rok, panty, slipje en bh.
Vooral in het begin was het puur seksueel; ik trok wat aan (meestal dan alleen ondergoed) en dan moest er wat gebeuren, je weet wel. Daarna uit en het was over.
Maar nu, steeds vaker, gaat het daar niet om. Ik vind het fijn om langer in damesondergoed (voornamelijk, want daar kan ik mee over straat) aan te hebben. Het seksuele aspect telt niet meer (zo) mee; er hoeft geen "happy end" aan te komen.
Andere zaken komen er ook bij; lippenstift uitproberen hoe het voelt (fijn!) en in een hotel waar ik dan ben, naar het damestoilet gaan; voelt gewoon goed.
Dat is toch wel anders dan vroeger; even wat aantrekken, jeweetwellen en weer uit. Er komen meer aspecten bij en ik vind heel veel zaken of aspecten van het vrouw zijn fijn. Ik zie een vrouw in een jurk; lijkt mij heerlijk om er zo vrij bij te lopen, geen broek, heerlijk luchtig.
Tja, dan heb je een vrouw en kinderen.
Mijn vrouw weet ondertussen wel dat ik soms een onderbroek van haar draag omdat ik dat lekker vind zitten. Ze gaf wel direct daarbij de melding: "als het daar maar bij blijft hoor!" Ze gaf aan bang te zijn dat ik erin doorschiet.
Ook mijn kinderen zouden het niet begrijpen, dat weet ik wel zeker.
En dus zit ik klem......
Maar ik weet ook niet welke kant dit op gaat; mijn levensloop in ogenschouw nemende, wordt het verlangen meer.
Vrouw en kinderen zijn mij heel veel waard en wil ik per sé niet op het spel zetten.
Nu heb ik eigenlijk geen specifieke vraag; het is te veel, te warrig en ik zou niet weten welke vraag ik hieruit moet extraheren.
Maar; hier zijn mensen met ervaring, mensen die veel meer meegemaakt hebben en ga zo maar door.
Dus is mijn subvraag als het ware; heeft iemand wijze woorden voor mij? Ik bedoel; ik weet niet eens een vraag te formuleren en weet dus niet wat ik wil.
"Ziet" iemand misschien iets wat herkenbaar is, iets waar ik mee worstel?
Mijn excuses; ik begon heel enthousiast en al schrijvende, weet ik het ineens zelf niet meer......
Ik probeer zsm nog met een aanvulling te komen want voor nu lijkt het mij een aanfluiting.
In ieder geval wel heel erg bedankt voor het lezen!
EDIT
Ik weet alweer met welke intentie ik begon! Pff, opluchting!
Eigenlijk komt het hier op neer; welke kant gaat dit op vraag ik mijzelf af. Moet ik me zorgen maken over mijn huwelijk, wordt die drang straks echt zo groot? Gaat het zo worden dat ik een transitie wil, of is het "gewoon" travestie?
Nu zijn dat moeilijke vragen voor anderen om te beantwoorden gezien het mijn gevoelens zijn en dat is geen exact vak.
Maar ik hoop dat men mij met ervaring wat kan helpen om te reflecteren/evalueren zodat ik daar zelf uit kan komen.