Een dubbel gevoel

[Chieftac]

Ik schrijf deze post omdat ik graag advies zou willen over mijn situatie. Maar om een duidelijke schets te geven over de situatie zal ik bij het begin moeten beginnen.

Het begon eigenlijk al op de basisschool. Toen voelde ik me eigenlijk al een beetje anders dan de rest. Niet op seksueel vlak, maar ik had altijd creatievere ideeën dan de rest, waardoor ik bij handarbeid altijd andere en vreemdere dingen probeerde te maken dan de andere leerlingen. Van de 20 leerlingen zaten er ook maar twee linkshandige van in de klas, waarvan ik er 1 was. Hierdoor voelde ik me soms ook wel eens anders omdat ik bij de minderheid hoorde. Ik was ook niet de knapste (de nerd) van de klas, waardoor ik ook weinig vrienden had. Ik heb met al deze negativiteit leren leven, maar van binnen voelde het toch nooit echt helemaal goed.

Vanaf mijn twaalfde toen ik in de puberteit kwam veranderde deze ideeën van "anders zijn" eigenlijk pas naar het seksueel vlak. Nadat ik voor het eerst verliefd was geworden op een meisje begon ik pas er zelf ook aan de denken hoe het zou zijn om een meisje te zijn. Ik begon toen ook stiekem thuis met het dragen van beha's die ik uit de kast van mijn moeder haalde. Bij het dragen van deze beha's voelde ik me altijd een stuk prettiger en meer mij zelf. Natuurlijk ben ik hier wel een aantal keer op betrapt door mijn ouders, maar ze hebben me toch willen helpen, omdat ze een keer een afspraak hadden gemaakt met een vertrouwenspersoon op school. Toen de tijd kon hier alleen niks mee, omdat ik er toen nog nooit echt er over na had gedacht over om me zelf echt te laten ombouwen. Het was meer omdat ik me er gewoon goed bij voelde en niet omdat ik echt een meisje wilde zijn. (dus geen genderdysforie)

Ik draag tot de dag van vandaag nog steeds af en toe een beha. Mijn ouders wisten dat ik hier niet zomaar mee zou stoppen, omdat ik zelfs een keer een beha van me moeder mocht houden om te blijven dragen. Ze hebben me eigenlijk dus grotendeels geaccepteerd hoe ik me voelde en wie ik wilde zijn, ook al vind me moeder volgens mij nog steeds dat ik gewoon een jongen moet zijn, omdat ze niet wil dat ik me haar laat groeien.

Ik ben nu inmiddels 24, maar die gedachte van hoe het zou zijn om als meisje door het leven te gaan dwalen soms nog steeds door mijn hoofd, ook al vind ik het ook al lang niet echt erg meer om een jongen te zijn. Dit geeft me dus een wel een beetje een dubbel gevoel, waardoor ik even niet meer weet wat ik er mee aan moet. Ik vroeg me daarom af of er meer mensen zijn die een gelijke soort situatie hebben mee gemaakt en of ze mijn dan wat tips konden geven over wat ik nu het beste verder kan doen in deze situatie.

[Judiana]

ik ben sinds kort bezig met Transvisiezorg in Amsterdam,

ik kan hier kort over zijn dit is g e w e l d i g !!!!

ze kunnen je perfect helpen met je gevoel en ideeen hierin...

succes!

[Eva]

Welkom hier, Chieftac.
Linkshandig, huh? Eigenlijk ben je dan meer rechtshandig dan de meeste mensen, hahaha.
De uitdrukking "ombouwen" is in 'onze kringen' niet heel populair, hoewel ik er persoonlijk niet zoveel moeite mee heb. Je buurvrouw begrijpt dan sneller wat je bedoelt
Judith's suggestie richting Transvisie ondersteun ik van harte.

[jessica]

En erg welkom op dit forum.

[Paul]

Hay Chieftac,

welkom op het forum. Ik sluit me aan bij de rest, probeer een afspraak te regelen bij Transvisie.
Dat heeft mij ook enorm geholpen!

[Venka]

Ik heb geen ervaring met transvisie,te ver weg voor mij.Maar ik heb wel baat gehad om met mensen te praten over mijn genderdysforie en dat lucht erg op.Niet meer het gevoel te hebben dat je alleen bent op de wereld die met gender problemen leeft.Ben ik nu een jongen of meisje problematiek ligt eindelijk achter mij.Ik denk wel dat mensen van transvisie voor jou iets meer duidelijkheid kan brengen in jouw gender identiteit.

[Chieftac]

Beste Forumgebruikers, bedankt voor al jullie reacties.

Ik heb nog eens goed nagedacht over mijn situatie, en ben tot de conclusie gekomen dat ik het maar misschien zo moet laten als het is. Ik had in mijn vorige post namelijk nog niet verteld dat ik zelf biseksueel ben. Maar het vreemde is dus dat ik als ik een vriend zou hebben liever een jongen zou willen zijn en bij een vriendin dan liever een meisje zou willen zijn, ook al zou het andersom eigenlijk veel logischer zijn. Om 1 of andere rede voelt het voor mij gewoon vertrouwelijker en prettiger aan om een relatie met iemand van het zelfde geslacht te hebben denk ik. Het klinkt misschien een beetje vaag zoals ik het nu vertel, maar dit is hoe ik over mijn eigen situatie denk. Als iemand als nog wat tips heeft of zo dan hoor ik dat natuurlijk graag.

[Harro]

Hallo Chieftac,

Echte tips heb ik niet voor je, wel wil ik graag iets met je delen. Mogelijk biedt jou dat herkenning/bevestiging.
De afgelopen weken ben ik begonnen met het delen van mijn verhaal met goede vrienden/vriendinnen.
Twee van hen (beiden biseksueel) noemden daarbij dat ze in hun recente verleden ook hadden nagedacht over hun genderidentiteit. Beiden herkenden dus uit eigen ervaring mijn 'ontdekking' over mezelf dat ik man ben in het lichaam van een vrouw. Het ging bij deze vriendinnen niet zo diep als bij mij, maar toch...
Ze gaven allebei wel aan dat ze ervoor 'gekozen' hebben (ik denk zelf niet dat het echt een keuze is, maar ik snap wel wat ze bedoelen) om niet het proces van transitie in te gaan. Ze zagen zichzelf in de toekomst toch meer in de 'vrouwenrol'. Misschien helpt het jou ook om een dergelijk toekomstplaatsje te maken.

Ik heb hier geen verklaring voor, maar in mijn ogen is het hetzelfde als wat jij vertelt. Mogelijk past het een beetje bij biseksueel zijn. En tja wat je verdere proces betreft zou ik zeggen: blijf vooral jezelf. Experimenteer met kleding/uiterlijk om te kijken waar jij je goed bij voelt.

Succes bij je proces
groeten Henrico

[Jessy]

Je kunt nog steeds eens bij Transvisie gaan praten, dat wil absoluut niet zeggen dat je meteen een traject van geslachtswijziging in gaat. Misschien zijn zij bekend met jouw gevoelens daarrond en kunnen ze je helpen om jezelf te vinden. Verder veel succes!

[Chieftac]

Ik heb het internet nog eens afgezocht en kwam er achter dan er ook zo iets bestaat als Androgynie. Dat je je dus zowel man als vrouw voelt. Dit is bij mij denk ik ook het geval, want ik heb ook wel eigenschappen van beide. Ik weet alleen niet precies wat ik nu verder moet/kan doen, want echt veel informatie is er niet over te vinden omdat Androgynie naar mijn mening ook een beetje te vaag beschreven wordt. Als iemand hier nog tips voor heeft hoor ik het graag.