Bij mijn coming outs heb ik al meerdere keren de vraag gekregen "wil je ook al bij een andere naam worden aangesproken?". Ik moest altijd nee zeggen, want ik heb me nog helemaal niet verdiept in andere namen en ik heb gelukkig het geluk dat ik een redelijk gender neutrale naam heb.
Ik wil hem echter wel veranderen later als de hele medische molen aan de gang/voorbij is (geen idee hoe dat werkt). En ik wil ook wel graag voorbereid zijn, als een psych mij vertelt "ga maar eens helemaal je sociale transitie in inclusief nieuwe naam" of zoiets. Wederom geen idee hoe dát werkt.
En ik merk ook aan mezelf dat ik het al retefijn vind als mensen mij met hij/hem aanspreken, en een nieuwe naam hoort daar gevoelsmatig misschien toch wel een beetje bij (al weet ik dat dat voor iedereen anders is). Dus ik merk gewoon dat ik toch wel al stiekem onbewust stilsta bij welke nieuwe naam bij mij zou kunnen passen. Ik heb nog geen tijd genomen om me er echt in te verdiepen, dus dan zeg ik tegen mijn brein "hou je kop, je hebt op dit moment wel wat beters te doen", maar die gedachtes blijven. Om de een of andere reden blijft de naam "Milan" heel erg plakken, voelt comfortabel, lekker Hollands en spelfouten/uitspraakfouten-proof.
Wanneer zijn jullie gaan nadenken over een nieuwe naam, heb je andere mensen om advies gevraagd, wat heb je in overweging genomen bij het kiezen van een naam (uitspraak, spelfouten door andere mensen heb ik ook een geschiedenis mee, etc.) en hoe heb je voor jezelf bepaald "ja, nu ga ik door het leven met deze naam"? En hebben jullie in je sociale transitie ook nog getwijfeld of die nieuwe naam wel echt bij je paste, ben je misschien nog gewisseld van naam nadat mensen hem al gebruikten/eraan gewend waren?
De groeten (:
