Allereerst, ik was in eerste instantie helemaal niet van plan om een vagina te nemen. Ik had vooral dysforie omtrent de ballen, en die heb ik uiteindelijk ook een paar jaar geleden door dr Kanhai laten verwijderen. Ik hoopte dat dit genoeg zou zijn voor mij, en dat dit misschien ook wel de mogelijkheid zou brengen om te tucken, zodat ik wat meer soorten kleding kon dragen. Helaas ging dat feest niet door en heb ik nog nooit succesvol getuckt. Ook merkte ik dat ik best jaloerse gevoelens kreeg als ik verhalen hoorde van anderen die wel het hele SRS gebeuren doorstaan hebben. Zelfs van complete nachtmerrie verhalen dacht ik er nog altijd bij, ja maar je hebt het wel gedaan en ik niet.
Anyway, augustus vorig jaar ben ik dus weer naar Velsen gegaan om met de dokter te bespreken hoe hij mijn piemel ging origamiën naar een vagina. Hij had destijds bij de orchidectomie ook een flap huid weggehaald zodat er niks zou blijven bungelen, maar hij verzekerde mij dat er nog meer dan genoeg over was om een mooie vulva van te bouwen (eerlijk gezegd was ik ook wel vrij groot geschapen, wat dat tucken dus verpestte).
Lekker laseren dus, dat ene plekje tussen de poepert en waar vroeger mijn balzak zat, en gek genoeg was hij na drie sessies al tevreden over hoeveel haar er nog zat. Nou goed, ik heb nog één sessie extra gedaan om het af te leren.
Op 27 juni was het zo ver, ik moest er om 6:45 zijn dus ik had de wekker om 3:00 en nam de nachttrein richting de kliniek. Ik was doodop, maar ik wist dat ik toch vooral zou slapen die dag. Om 8 uur was ik daadwerkelijk aan de beurt en om half twee was ik al weer wakker met een ijsje in mijn bek. De dokter kwam om een uur of vijf nog langs om te vertellen dat alles goed was verlopen en hij vond het er prima uitzien. Bij mijn clit was het wel een bloederig zooitje, dus daar heeft ie toen nog een gaasje op gepropt.
Eten en drinken ging ook gelijk goed, en helemaal geen last van pijn ofzo. Wat ik wel heel vreemd vond was dat mijn duimen tintelden en ik mijn linker arm niet goed kon aansturen, ik greep telkens mis naar dingen. Dat kwam dus doordat tijdens de operatie mijn armen uren lang in een foute positie hebben gelegen en "in slaap" zijn gevallen (dit duurde een dag of vier voor het helemaal voorbij was, maar het was wel een beetje eng dat het zo lang duurde).
Tweede dag was beetje proberen opstaan uit bed, tuurlijk was ik heel duizelig en moest gelijk weer liggen maar later ging het wel en heb ik wel wat rondjes gelopen. Aan het einde van de dag was ik het wel enorm zat om daar te liggen, maar gelukkig kon ik de ochtend daarna weer naar huis. De prop op mijn clit hebben ze laten zitten, want die was compleet vastgeplakt; dat zien we maandag wel zeiden ze.
De eerste week thuis was echt waardeloos, vooral geslapen en af en toe de vijf stappen genomen om de piszak te legen in de wc. Ik had niet de energie om wat dan ook te doen. De situatie tussen mijn benen meurde ook een uur in de wind, hoe goed ik ook schoonmaakte.
Daarnaast kon ik dus de hele week niet poepen... Je krijgt van de apotheek wat zakjes laxeermiddel mee die zouden moeten helpen, maar ik heb die braaf elke dag gebruikt en dat deed dus helemaal niks. Tijdens een poeppoging was er ook een prop ter grote van een ei van de tampon uit mijn vagina geplopt, maar dat was kennelijk niet zo erg en ik mocht dat gewoon afknippen.
Dit is ongeveer hoe het hele geval er die week uit zag (vooral aan de linker kant had ik een enorme zwelling):
Op maandag, een week na de operatie kom je terug in de kliniek om de katheter en de tampon te laten verwijderen. Je moet dan ook bewijzen dat je kan plassen en dilateren.
Nou wat een dag... de katheter en tampon weg laten halen was echt enorm kut en voelde heel naar, maar dat was in ieder geval zo voorbij. Ik heb lekker liggen janken, maar gelukkig zijn de verpleegsters heel lief.
Voor het plassen had ik wat moeite met ontspannen, maar bij mij hielp het om even een muziekje op te zetten waar ik me op kon concentreren. De tweede keer plassen was eigenlijk heel makkelijk. Voorlopig wel op sproeistand natuurlijk.
De prop op mijn clit was er de dag hiervoor pas afgevallen, en wat daaronder is gebeurd is niet echt super. De verpleegsters zagen het en hadden echt zoiets van "wat is dat?!" nou top, heel geruststellend. De dokter kwam die dag ook nog even controleren en hielp ook niet echt mee, die kon mij vertellen dat het er erger uit ziet dan het is. Lekker. De binnenste schaamlippen waren helemaal donkerblauw en dat was kennelijk niet normaal.
Nou goed, dilateren geen probleem en na vier uur daar weer naar huis.
De ochtend daarna heb ik pas voor het eerst weer gepoept, dankzij een klysma die ik mee had gekregen. Wat een ellende was dat, ik had die nacht amper geslapen, kreeg allemaal rillingen en zweette mijn hele bed door. Pro tip: poep vaker dan één keer per week.
Wel echt een opluchting, maar ik was die hele dag nog echt kapot. Pas rond een uur of tien 's avonds was ik weer een beetje aanwezig en die dag heb ik ook gelijk de dilatatie over geslagen.
Rest van de week werden de binnenste schaamlippen steeds zwarter, hardstikke dood dus. Jammer, maar ik moest het gewoon goed schoonhouden en blijven dilateren. Dilateren gaat prima, hoewel de dilatatieset die je mee krijgt echt ruk is. De schroefdraad van beide maten die ik moest gebruiken was gelijk die eerste week al kapot. Nummer twee gaat er wel super makkelijk in en nummer drie past ook helemaal met wat geduld.
De zwelling ging langzaam naar beneden, dus het hele gebeuren begon er ook een stuk minder eng uit te zien gelukkig.
Op 14 juli mocht ik op controle. Hij heeft toen alle dode stukken eraf geknipt, maar voor de rest vond hij het er prima uit zien. Hij was een beetje verbaasd dat ik mijn g-spot niet voelde, zelfs als ie er tegenaan porde. Hopelijk komt dat nog goed dan, want als die het niet doet, en het bij mijn clit dus ook een shitshow is, dan wordt dat nog wat. Maar ach, seks is toch overrated.
Hij maakte zich wel genoeg zorgen om mij twee weken later nog een keer te willen zien, voor hij op vakantie gaat.
Sindsdien gaat het een stuk beter. Ik heb een nieuwe dilatatieset gekocht (Soul Source!) met net iets grotere diameter, en dat gaat ook helemaal prima. Waar stukken afgestorven zijn is ook al aan het helen - het ziet er niet uit, maar beter dan al die gele stink troep. De binnenste schaamlippen zijn nu soort van flarden van roze en rood en vrij stug en zitten ook mijn urinebuis een beetje in de weg. Mijn clit zou daar ergens in moeten zitten, maar ik heb geen idee waar.
Dit is de een impressie van de huidige look:
De laatste dagen kan ik al weer een eindje lopen, boodschappen doen, naar het park enzo. Huishoudelijke dingen lukken ook wel aardig, zo lang als ik maar veel rust neem tussendoor.
Ik ben benieuwd hoe de dokter donderdag het er allemaal uit vindt zien en wat hij eraan zou kunnen doen. Ik maak me vooral zorgen over de resten van de binnenste schaamlippen en een enorm uitgelubberde flap van de linker buiten schaamlip.
En toen dacht ik dat ik ook maar mijn verhaal in een topic moest gooien om te laten zien hoe het ook kan lopen. 