Mijn SRS bij dr Kanhai

[Emma]

Beetje mosterd na de maaltijd, het bericht van AnneCeleste is al maanden oud... en iedereen heeft er een eigen beleving bij. Zullen we dat gewoon respecteren van elkaar?

[Esther91]

Beste Anne Celeste,
Ik lees je bericht nogmaals.
Het wordt er niet beter op. Het wekt vij mij steeds meer afschuw op.
Ik lees ook dat je een ijsje in je bek kreeg, er een gaasje op je clit werd gepropt en het een bloederig zootje was.
Ik vraag me ook af wat de meerwaarde van die vreselijke plaatjes bij je bericht is.
Ik vraag me oprecht af waarom je een transitie zo lelijk neerzet ?
Het doet geen recht aan het vreselijke gevoel dat genderdysforie is. En het doet al helemaal geen recht aan de bevrijding.
Ik hoop vooral met mijn reactie dat mensen zich door jou reactie niet laten ontmoedigen.
Geloof me het is het mooiste wat je kan overkomen. Natuurlijk is het een zware ingreep. Maar de pijn en het ongemak is het dubbel en dik waard. Ik zou je willen vragen daar rekening mee te houden en de ingreep wat subtieler te omschrijven.
Waarvoor alvast dankjewel.
Vera

Hoezo mag iemand hier geen verhaal vanuit eigen ervaring meer delen? Het is volgens mij geen kinderopvang waar horror plaatjes niet kunnen. Anne Celeste heeft haar ervaring gedeeld in haar bewoordingen. En het zou kunnen dat mensen hiervan schrikken, maar dat maakt haar verhaal toch niet minder legitiem?

Het klinkt nu net alsof je bepaalt dat er alleen maar succesverhalen en positieve punten genoemd mogen worden. Zou raar zijn als we verhalen van een openhartoperatie waarbij de patiënt overlijdt onder de tafel schuiven en alleen maar de succesvolle verhalen mogen delen waarbij de patiënt een happily ever after verhaal mag vertellen.

Complicaties zijn er nou eenmaal bij elke behandeling en ieder moet voor zichzelf bepalen of het ze dat risico waard is.

[Vera M]

Ik lees het nu pas. Eigen beleving vind ik juist heel goed.
De manier waarop spreekt me minder aan.
Het gaat me om de schuttingtaal niet om haar beleving.
Voor de rest respecteer ik alles en iedereen hoor.

Beetje mosterd na de maaltijd, het bericht van AnneCeleste is al maanden oud... en iedereen heeft er een eigen beleving bij. Zullen we dat gewoon respecteren van elkaar?

[Vera M]

Beste Anne Celeste,
Ik lees je bericht nogmaals.
Het wordt er niet beter op. Het wekt vij mij steeds meer afschuw op.
Ik lees ook dat je een ijsje in je bek kreeg, er een gaasje op je clit werd gepropt en het een bloederig zootje was.
Ik vraag me ook af wat de meerwaarde van die vreselijke plaatjes bij je bericht is.
Ik vraag me oprecht af waarom je een transitie zo lelijk neerzet ?
Het doet geen recht aan het vreselijke gevoel dat genderdysforie is. En het doet al helemaal geen recht aan de bevrijding.
Ik hoop vooral met mijn reactie dat mensen zich door jou reactie niet laten ontmoedigen.
Geloof me het is het mooiste wat je kan overkomen. Natuurlijk is het een zware ingreep. Maar de pijn en het ongemak is het dubbel en dik waard. Ik zou je willen vragen daar rekening mee te houden en de ingreep wat subtieler te omschrijven.
Waarvoor alvast dankjewel.
Vera

Hoezo mag iemand hier geen verhaal vanuit eigen ervaring meer delen? Het is volgens mij geen kinderopvang waar horror plaatjes niet kunnen. Anne Celeste heeft haar ervaring gedeeld in haar bewoordingen. En het zou kunnen dat mensen hiervan schrikken, maar dat maakt haar verhaal toch niet minder legitiem?

Het klinkt nu net alsof je bepaalt dat er alleen maar succesverhalen en positieve punten genoemd mogen worden. Zou raar zijn als we verhalen van een openhartoperatie waarbij de patiënt overlijdt onder de tafel schuiven en alleen maar de succesvolle verhalen mogen delen waarbij de patiënt een happily ever after verhaal mag vertellen.

Complicaties zijn er nou eenmaal bij elke behandeling en ieder moet voor zichzelf bepalen of het ze dat risico waard is.

Dat ze haar ervaringen deelt is juis heel goed.
En mijn ingreep was alles behalve een succesverhaal. Door complicaties werd ik 4x opnieuw geopereerd.
Het ging mij enkel en alleen om haar taalgebruik.
Dat vind ik niet nodig. Maar goed. Als dat tegenwoordig normaal is dan is dat zo.
Geschrokken ben ik helemaal niet van het inhoudelijke en ik bepaal helemaal niets.
Horrorplaatjes horen volgens mij ook niet per definitie hier thuis. Wat dat het met kinderopvang te maken heeft kan ik niet plaatsen. Wat die plaatjes met een ervaringsverhaal van doen hebben begrijp ik niet.
Ik vroeg enkel en alleen om een wat geciviliceerder taalgebruik.
Dat blijkt niet te kunnen en daar leg ik me gewoon bij neer. Ik zal wel erg ouderwets zijn. Mijn excuses ik ben al op leeftijd
Los daarvan vind ik T-Nederland een waardevol forum.
Het zou alleen zonde zijn als het overspoeld wordt met platvloers taalgebruik en het een prentenboek zou worden van plaatjes die er niets mee van doen hebben.
Aangezien de oude berichten bovenaan staan dacht ik dst het een nieuw bericht was. Dus als ik beter had gekeken had ik waarschijnlijk niet gereageerd. Dat is mijn fout en inderdaad mosterd na de maaltijd
Ik zal voortaan minder kritisch zijn en proberen mij neer te leggen bij het taalgebruik dat anno 2023 normaal is.
Wat is normaal ?

[AnneCeleste]

Beste Anne Celeste,
Ik lees je bericht nogmaals.

Misschien moet je dat niet doen als mijn toon je niet aan staat? Je kan me altijd voor de zekerheid blokkeren.

Laten we niet doen alsof een transitie één groot sprookje is, laat staan een geslachtsoperatie. Ik ben heel blij voor je dat het voor jou kennelijk het mooiste is wat je is overkomen, maar dat is niet voor iedereen de ervaring.
Daarom wilde ik vooral mijn verhaal delen, en ja dat doe ik in mijn eigen woorden zonder de boel te verbloemen.


(edit: en ik zal binnenkort nog eens een laatste hoofdstuk toevoegen, tis tenslotte al een tijdje geleden dat ik de herstel operatie heb gehad en nu is alles uiteindelijk best ok)

[Vera M]

Nee hoor. Ik ga je niet blokkeren.
En een transitie is zeker niet één groot sprookje. Ik denk dat ik daar wel een beetje over kan meepraten.
Verder logopedie, ontharen, hormonen etc….
Ik startte in september 2015 en ben nog steeds bezig.
Ik had een borstvergroting, geslachtsherstellende ingreep met 4 hersteloperaties en 2 FFS operaties.
Dus ik heb nu 7 operaties achter de rug.
Er zijn diverse complicaties ontstaan waarvan enkele niet meer te herstellen zijn.
Binnenkort volgt operatie nr. 8.
Daarbij zorgt de wereld om je heen vaak voor de ergste complicaties. Dus inhoudelijk kan ik me goed vinden in je verhaal hoor.
En toch blijft het het mooiste wat me overkomen is. Ik ben in ieder geval veel dichter bij mezelf gekomen.
Zo kon ik niet meer leven en dat opzicht is het ondanks alle zware tijden en ingrepen inderdaad het mooiste dat er is.



Misschien moet je dat niet doen als mijn toon je niet aan staat? Je kan me altijd voor de zekerheid blokkeren.

Laten we niet doen alsof een transitie één groot sprookje is, laat staan een geslachtsoperatie. Ik ben heel blij voor je dat het voor jou kennelijk het mooiste is wat je is overkomen, maar dat is niet voor iedereen de ervaring.
Daarom wilde ik vooral mijn verhaal delen, en ja dat doe ik in mijn eigen woorden zonder de boel te verbloemen.


(edit: en ik zal binnenkort nog eens een laatste hoofdstuk toevoegen, tis tenslotte al een tijdje geleden dat ik de herstel operatie heb gehad en nu is alles uiteindelijk best ok)
[/quote]

[AnneCeleste]

Het is nu tien maanden sinds de grote operatie en vijf sinds de correctie. Alles is nu wel geheeld en gesettelt, dus bij deze een soort van conclusie van het avontuur.

Door de correctie is de poes een stuk symmetrischer geworden, zowel aan de boven- en onderkant. Het plasgaatje is wat groter gemaakt en de clitorishoed ziet er een stuk natuurlijker uit van voren. De operatie was echt geen lolletje ; als ik het over mocht doen zou ik het met narcose doen.


Vorm:
Ik vind het er nu niet meer heel erg slecht uit zien. Het is niet wat ik me in eerste instante ingebeeld had, maar het is niet extreem ergerlijk.

Vanaf de voorkant, helemaal als ik het haar een beetje laat staan, dan ziet het er gewoon uit zoals bij de meeste vrouwen. Je ziet alleen nog een beetje die hoekjes waar de stukken huid aan elkaar genaaid zijn.
Als je de vagina geheel bekijkt, ziet het er ook helemaal niet slecht uit nu. Niet zoals die van een cis vrouw, maar wel gewoon best ok. Er lijken wel een soort van binnenste schaamlippen te zijn ontstaan uit een deel huid waar in eerste instantie een behoorlijke zwelling zat.
En als ik de vagina spreid, zie je dat er helemaal geen clitorishoed is. Tis meer een soort van optische illusie van vlees; de clitoris zit ergens ingegroeid in die bobbel bovenaan. Je kan zien dat het plasgaatje een stuk groter is gemaakt, en ernaast zitten nu een beetje gekke harde randjes.

Over het algemeen zou ik het nu omschrijven als een beetje een karakterloze vagina. En dat staat me eigenlijk wel aan; lekker modern .

Plaatjes (overduidelijk NSFW): (Voor de foto's heb ik even geschoren, maar normaal doe ik dat niet zo rigoreus.)
Voorkant, de complete look, en gespreid.


Functie:
Dilateren doe ik ondertussen twee keer per week, nog steeds met de oranje Soul Source dilator (38mm diameter). De diepte is nog steeds ongeveer 13cm. Binnenkort bouw ik nog wat verder af, en dan zien we wel verder.

Plassen gaat helaas nog niet zonder spetters. Ik moet nog steeds elke keer de binnenkant van mijn dijen afnemen als ik naar de wc ga. Dat is niet zo leuk, maar ik heb er weinig vertrouwen in dat dat opgelost kan worden door nog een correctie.

Seks. Ja, dat is een beetje jammer. Er zit heel weinig gevoel in, deels omdat grote delen van de hergebruikte stukken eikel zijn afgestorven, deels omdat de clit begraven zit onder een laag littekenweefsel, en deels omdat de "g-spot" nooit echt is aangeslagen. Die g-spot zit trouwens bij mij helemaal niet aan de binnenkant, maar vlak boven de opening van de vagina (op de foto waar ik het handeltje spreid kan je hem zien zitten als een bobbeltje net boven de opening).
Als ik masturbeer kan ik met veel moeite wel soort van klaarkomen, maar het stelt echt heel weinig voor. Het is het net niet zeg maar, alsof het binnen handbereik is maar je er telkens net niet bij kan . Tijdens seks met mijn partner is het nóg een tikkeltje moeilijker en ben ik helaas nog niet in de buurt gekomen.
De zelf bevochtiging werkt wel best goed. Niet goed genoeg om iets meer naar binnen te brengen dan een vinger, maar dat hoeft ook niet.
Penetratieve seks heb ik nog niet geprobeerd, maar dat komt vast nog wel een keertje. Dilateren gaat zo makkelijk dat dat in ieder geval fysiek moet lukken.


Conclusie:
Deze operatie heeft een hoop dysforie weggenomen. Ik voel me echt een stuk vrijer in het dagelijks leven; zo ben ik al een paar keer wezen zwemmen, wat ik al jaren niet meer had gedaan. Ben al een keer naar de sauna geweest, wat ik überhaupt nog nooit had gedaan. En ik heb veel meer opties qua kleding, zonder me ooit zorgen te maken over die bobbel in mijn broek.

Top!

[Dawn]

Fijn dat je je zo vrij kan bewegen in het dagelijks leven. Ik hoop dat vorm en plassen noch vooruitgaat en dat vrijen je meer plezier gaat geven!

[Tijgertje]

Goed verhaal Anne. Nuchter en verfrissend de manier hoe je e.e.a. verteld, ik houd ervan. De 3 laatste afbeeldingen waren jammer genoeg al verwijderd toen ik de link raadpleegde. De manier waarop je je verhaal hebt gedaan, staat idd een beetje haaks op wat ik doorgaans op dit "succesforum" zie. Ik ben ook van mening dat de keerzijde van een transitie hier teveel onderbelicht blijft. Dat is ook de reden waarom ik hier nog maar sporadisch kom. Ik was op zoek naar het hele verhaal en dat vond ik hier niet. Het zou de wereld van transgenderzorg echt enorm helpen als er een forum komt waar wel het hele verhaal verteld wordt. Jouw verhaal is in ieder geval een stap in de goede richting. Nogmaals, enorm bedankt! Het ga je goed!

[Frederieke]

(...)
Ik ben ook van mening dat de keerzijde van een transitie hier teveel onderbelicht blijft. Dat is ook de reden waarom ik hier nog maar sporadisch kom. Ik was op zoek naar het hele verhaal en dat vond ik hier niet. Het zou de wereld van transgenderzorg echt enorm helpen als er een forum komt waar wel het hele verhaal verteld wordt.
(...)

Wat ben ik blij dit eens te lezen. Ik denk namelijk dat je gelijk hebt, al is 'de keerzijde van een transitie' mij wat zwaar aangezet. Ik voel me namelijk oneindig veel beter dan vroeger, maar ik heb het proces als emotioneel zwaar beleefd. Al kan ik er zelf nog zo blij mee zijn, ik heb wel mijn hele leven in de waagschaal gelegd.

En mensen, soms ook je eigen vrienden, zijn best wel eens hard en gemeen. Of zeggen en doen nare dingen. Aan de andere kant vind ik dat ik heel respectvol, positief en vriendelijk benaderd ben door iedereen van het genderteam van het Radboudumc en van Psytrans. Professioneel, respectvol en meelevend, voor zover dat in een zorg setting mogelijk is.

Ik heb Kanhai maar één keer gesproken, dus daar kan ik weinig over zeggen, maar zowel de poli als de chirurg en de verpleegafdeling van het Radboudumc vind ik super! Hoe zwaar het proces af en toe ook was.

Dat als mijn persoonlijke kanttekening bij jouw opmerkingen waar ik verder helemaal mee eens ben.

Groetjes, Frederieke.