Marije schreef: ↑07 aug 2022, 09:42
Als nu niemand reageert weten we zeker dat het klopt dat het zijn doel is voorbij geschoten. Ik identificeer er me in ieder geval niet mee.
Wat mij betreft is het doel van de canal parade gehaald hoor. Was een mooi feestje.
Als het niet je ding is: prima. Maar als je van een leuk feestje houdt kan ik de parade aanraden.
De pride duurt een week en er zijn ook heel veel interessante inhoudelijke dingen te doen. Verder is een week eerder de Pride Walk. Die heeft meer een activistisch karakter.
Ik denk niet dat het fair is om te zeggen dat het het doel voorbij geschoten is. Bovendien word ik erg moe van dat argument. Onze rechten zijn niet verworven met de oer-Hollandse “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg-gedachte”.
Canal Pride is mij (op m'n *kuch* ouwe dag) wat te druk, al zou ik er graag heen gaan als ik wat beter tegen mensenmenigtes kon. Vroeger (toen ik nog in A'dam woonde) ging ik wel. En dit jaar miste ik de lokale Pride omdat ze die vervroegd hadden en ik toen al plannen had (normaal is 'ie in september). Baalde ik wel even van toen ik daar achter kwam. Ik vind het toch altijd wel mooi, zo met z'n allen bij elkaar. En vaak zoveel jonge mensen vol frisse passie en idealen. Kan daar wel wat emotioneel van worden.
Vind de vergelijking van pride met carnaval wel erg mank trouwens. Een protest-als-viering (compleet met lezingen, paneldiscussies en tentoonstellingen) van een nog altijd flink gemarginaliseerde groep of een ooit-religieus-geweest drinkfeest zijn voor mij toch echt hele andere dingen die je niet zomaar samen weg kunt wuiven als 'iedereen mag gek doen'. Nou hoeft van mij niemand zich thuis te voelen op Pride, of zo, t is niet verplicht. T is dan wel weer zo dat alle homo- en transfoben die we hier hebben je er geen haar beter van gaan behandelen als je afzet tegen Pride, dus de houding van er niet mee geassocieerd willen worden alsof het iets slechts is, snap ik ook niet helemaal.
Enfin. Dit weekend heb ik de slaapkamer overhoop gehaald. Nieuwe kussens leidde, via-via-via tot een soort grote schoonmaak met een gekeerd matras, een geflipt kleed en de ontdekking dat ik ons hoofdbord moet repareren. Gisteren nog lunch gepakt bij een restaurantje en 's avonds nog even een terrasje gepakt en een daiuquiri genoten. En vandaag de slaapkamer weer in orde gemaakt en toen kwamen er vrienden om een table top rollenspel te spelen. Was gezellig.
Ik heb mijn halve leven naar die prides gekeken op tv in het journaal en gedacht, wat ik ook ben... dat in ieder geval niet. Het heeft op mij een geweldig averechts effect gehad.
Er zullen ongetwijfeld dingen omheen georganiseerd worden die je nooit op tv ziet en waar ik dus ook niets van weet.
Marije schreef: ↑07 aug 2022, 09:42
Als nu niemand reageert weten we zeker dat het klopt dat het zijn doel is voorbij geschoten. Ik identificeer er me in ieder geval niet mee.
Beetje kleine steekproef...
Wij zijn zelf niet geweest, maar zijn bedolven onder de foto's van vrienden, collega's en kennissen de afgelopen dagen.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy
Ik denk dat de Pride overal heel erg de nadruk legt op de meest flamboyante queer elementen van de LGBTQI2A paraplu. Een cottage core lesbienne voelt zich er net zo thuis als een hetero (trans)vrouw. Maar dat is niet alles van Pride. Het is maar één element, dat dan wel weer het meest in het oog springende is.
Acceptatie van LGBTQI2A bereiken we niet als cisheteronormatief Nederland accepteert dat we onzichtbaar zijn. We bereiken dat als Pride niet meer gepaard gaat met opmerkingen zoals die van bv Caroline van der Plas…
Hmja, alleen de botenparade van de Amsterdamse Pride bekijken als Pride is een beetje als het beoordelen van een landelijk eindexamenjaar op de dag van de eindexamenstunt van de wildste middelbare school in NL.
Rotterdam Pride heeft activiteiten speciaal voor kinderen, een lezingenprogramma, films, rollerderby, een mars, optredens, ruimte voor belangenorganisaties en goede doelen... in Amsterdam weet ik dat organisaties zoals Choices aandacht vragen voor seksuele en verslavingsgerelateerde gezondheidskwesties.
En wat @SanneCW ook zegt... al zou ik 100% m'n best doen om een grijze muis te zijn, de cishet samenleving vindt mij niet acceptabel. Voor m'n transitie en zelfs als kind was ik een "vieze p*t" en een manwijf en werd ik aan alle kanten gepakt op niet goed vrouw zijn.
Nu ben ik "een van die vieze deb**len die ze niet los zouden moeten laten lopen" en natuurlijk ook een "vuile k*nkerh*m*" en dan hebben "ze" de hele transgenderhoek nog niet eens in de gaten. Even een keer opgaan in de bonte menigte is dan een verademing.
Ik begrijp dat ik misschien een beetje fel reageer, Marije, en dat is niet persoonlijk. Het doet me alleen onverwacht veel pijn om ook in ons eigen kleine cluppie diezelfde oude waarom-doen-ze-niet-gewoon-normaalveroordeling te horen over die ene keer per jaar dat we dan een keertje flink zichtbaar zijn. Zeker als dat dan gebaseerd is op een stukkie op tv.
Ik gun het iedereen die in de grote meute wil opgaan echt van harte, en als het je lukt dan feliciteer ik je ermee. Maar voor mij is dat schijnbaar niet weggelegd, hoe hard ik het ook probeer, en Pride is dan echt een verademing. Voor mij en voor veel mensen die die onzichtbaarheidsoptie niet hebben en voor mensen die zonder de reuring van Pride nog helemaal niet zouden weten over dat je LHBTIQ+er kunt zijn is er zeker een enorm doel dat nog elk jaar behaald wordt.
Zit nu op m'n telefoon. Als ik vanavond thuis ben zal ik kijken of ik een draadje kan vinden of maken. Kunnen we daar evt. verder praten want we zijn nu wat off-topic.
Laatst had ik ook al een "aanvaring" met Emma over iets anders doordat mijn perceptie blijkbaar afwijkt van het gemiddelde.
Het is wel een interessante discussie voor een ander draadje. Wat heeft 25 Amsterdam pride gebracht en wat is er nog nodig.
Ik ben 13 maanden in transitie. Kom op veel plaatsen en reis denk ik bovengemiddeld. Ik heb geen negatieve ervaringen dus misschien leef ik in een totaal andere wereld of heb ik gewoon stom geluk?
Onzichtbaarheid leek mij het eerste jaar ook helemaal geweldig. Maar op een gegeven moment kwam bij mij het besef dat zelfs als dat lukt, 100% onzichtbaarheid alleen maar onbegrip oplevert, zeker ten aanzien van degenen die het niet gegeven is om 100% onzichtbaar te kunnen zijn.
"Passabiliteit" is lang het hoogste goed geweest in transland, en is dat eigenlijk nog steeds wel. Gelukkig is het niet meer zo dat dat een garantie was op onderlinge kinnesinne wie er meer trans was dan de ander.
Stel nou dat we allemaal onzichtbaarheid nastreven. De 50-100% passabele transen bestaan dan voor de buitenwereld op een gegeven moment niet meer, en blijven alleen degenen zichtbaar die dat gewoon niet redden. We zijn dan weer terug naar af, terug bij een wereld die ons bekijkt als één grote freakshow. Natuurlijk verzucht ik bij mensen als Loiza Lamers, Tammie Schoots en Nikkie de Jager wel eens dat ik ook wel zoveel 'geluk' had willen hebben (relatief dan, want we zijn allemaal niet cis geboren...) maar hun zichtbaarheid, of het nu in een reclame van Hunkemoller, een item in een opinieprogramma of een vlog is, maakt dat onze diversiteit beter wordt belicht, dat het geen freakshow is, maar dat we ook gewoon maar mensen zijn die met één aspect in hun leven gewoon wat pech hebben gehad.
Wil je wel die onzichtbaarheid, is het natuurlijk je goed recht om die na te streven. Niemand is verplicht om zichtbaar te zijn. Maar besef dat de Pride voorlopig nog hard nodig is, voor ons allemaal. Waarschijnlijk dank je er je onzichtbaarheid aan.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy
Ik ben die cottage core lesbienne waar ik het over had. Ik word niet vaak mis-gendered. Ik dacht dat dat was omdat hier op Curaçao mensen minder “in tune” zijn met “de tekenen”, maar op vakantie in Nederland was het niet anders; 1x kreeg ik te horen “Sorry, mevrouw. huh, Ben je nou een man of een vrouw?” Dus als “trans” ben ik in het dagelijkse leven vrijwel onzichtbaar. Maar als lesbienne zeker niet.. Dus ik zit hier een beetje dubbel in.
Ik vind Pride dan ook belangrijk. Voor iedereen die niet past binnen de cisheteronormatieve samenleving. En niet vanwege de parades, maar wel vanwege alles er omheen. Zelfs de nauwelijks gemeende puur commerciële “interesse” die bedrijven en organisaties tijdens Pride laten zien. Want uiteindelijk helpt het toch. 25 jaar geleden zat ik nog zo ver opgesloten in de kast dat ik eerst nog door Narnia heen moest om er uit te komen, en nu ben ik eindelijk mezelf.
Laatst gewijzigd door _sanne_ op 08 aug 2022, 16:08, 1 keer totaal gewijzigd.