Coming out mentor en klas

[Klavertje2]

Hallo allemaal,

Ik ben sinds een paar weken weer begonnen op een HBO-opleiding en had mezelf voorgenomen om nu echt open te zijn over wie/wat ik ben.
Ik ben non-binair en zie er androgyn uit. Ik weet niet hoe iedereen mij individueel ziet, maar ben de laatste tijd opvallend vaak als jongen aangezien ondanks mijn wat meer vrouwelijke stem. Dat was vooral tijdens de introductieweek, nu in mijn uiteindelijke klas weet ik niet wat mensen van mij denken/dachten. Twee klasgenoten heb ik wel al verteld dat ik non-binair ben en zij steunen me.

Alleen nu heeft mijn mentor me recent een of twee keer misgenderd met 'dames' en ga ik er van uit dat mijn klas nu definitief denkt dat ik vrouw ben. Ik vind dit erg vervelend en wil dit graag aankaarten bij mijn mentor, alleen weet ik niet goed hoe. Het prettigst lijkt mij misschien via een email ofzo want dan kan ik beter nadenken over mijn woorden en loop ik niet zo te trillen van de zenuwen. Maar dan moet ik nog steeds bedenken wat ik daar in zet. Ik wil hem ook geen slecht gevoel geven want hij bedoelt het niet verkeerd, (vooral) volwassen hebben gewoon veel de neiging om in 'dames' en 'heren' en 'jongens' en 'meiden' te praten.

En vaak vragen mensen wat ik dan genoemd wil worden. Maar dat ligt echt aan wat je precies wil zeggen. Meestal kan je de zin gewoon aanpassen zodat het überhaupt niet nodig is om dat onderscheid te maken. Vaak kan je gewoon 'mensen' zeggen of bij een kleine groep mensen of individueel hun namen/naam. Ik vind het wel prettig om met zij/haar aangesproken te worden, wat misschien juist weer een beetje verwarrend kan zijn voor mensen. Maar ja dan vinden ze non-binair sowieso al verwarrend. Kan ik niks aan doen.

Volgens mij is mijn verhaal een beetje een rommeltje.

Mijn vraag is dus:
- Wat is een prettige manier om tegen je mentor/docent te vertellen dat je non-binair (of een andere vorm van trans) bent en dat je liever niet op een bepaalde manier aangesproken wil worden?
- En is het handig om het daarna meteen ook tegen de hele klas te zeggen om het op te helderen (ook al heeft nog niemand mij tot nu duidelijk (mis)genderd)? En hoe doe ik dat? Wat is jullie ervaring?

Groetjes, Klavertje2

[427lyn]

Werkende in het onderwijs weet ik dat er altijd vertrouwenspersonen zijn. Die zijn er ook om je waar mogelijk te helpen met dergelijke gesprekken (met je mentor).
Dat is waar my 2 cents beginnen en ophouden

[San(ne)]

Ik zou een mail sturen. Dat heb ik ook gedaan naar mijn collega's, toen ik gek werd van de hele tijd gemevrouwd en gedamest te worden.

Mijn ervaring heb ik hier gedeeld in een topic: viewtopic.php?p=177506&hilit=collega#p177506
Hier staat ook de mail die ik toen naar mijn collega's heb gestuurd. Misschien heb je er iets aan. Als je voor jezelf natuurlijk besluit dat een mail de beste manier is.
Er zijn ook zat mensen die het wel prima vinden om het face-to-face te vertellen. Ik word daar een beetje ongemakkelijk van helaas. Vond een mail fijn omdat ik meteen wat uitgebreider uitleg kon geven aan mijn onwetende collega's en omdat ik zo gelijk een grote groep kon aanspreken.

[Klavertje2]

@427lyn Ik had inderdaad nagedacht over een vertrouwenspersoon, alleen zeggen ze dat dat is bij grensoverschrijdend/ongewenst gedrag enzo en dus weet ik niet of dit daar ook voor is. Ik had gehoopt om het misschien met mensen van de GSA erover te hebben ofzo, maar ze hebben nog niet gereageerd op mijn aanmeldingsmail.

@San(ne) Ik zit te twijfelen of ik zal mailen naar mijn mentor/SLB’er, want het het is alweer een week geleden dat ik misgenderd ben (en was volgens mij tot nu toe nog de enige keer) en dan voelt het gek om nu ineens een mail te sturen. Maar aan de andere kant is het ook niet leuk om weer op de volgende misgendering te wachten zodat ik het daarna kan zeggen…

Nu moeten we voor het komende SLB-gesprekje een ‘blog’ schrijven over onszelf (dat alleen door de SLB’er wordt gelezen) en één van de vragen die we erin moeten verwerken is: ‘Is er iets wat jouw SLB’er moet weten?’ Bv. functiebeperking, persoonlijke omstandigheden of iets anders. Ik dacht misschien kan ik het gewoon in die blog zetten. Wellicht de meest laagdrempelige optie, aangezien we toch al iets over onszelf moeten schrijven en dan kunnen we tijdens het gesprek het er eventueel nog over hebben, met het meest belastende gedeelte achter de rug. Moet wel snel bedenken of ik het ga doen want het moet voor dinsdag af zijn (dat is voor mij snel tenminste). Anders schrijf ik het gewoon op en kan ik het later eventueel nog verwijderen als ik het toch te eng vind.

Het enige is dat de klas het dan nog niet weet, maar misschien komt dat dan vanzelf.

[Irene_de_Vreede]

Vertrouwenspersonen zijn er voor vertrouwelijke dingen in zijn algemeenheid. Het idee van de blog voor de SLB'er lijkt me echter perfect geschikt.

[427lyn]

Kan je prima heen hoor! En anders wijzen ze je altijd graag de goede kant op

[Klavertje2]

Ik heb het in het blog gezet en het gesprek gehad, en het ging goed! Gelukkig hoefde ik niet alles uitgebreid uit te leggen en hij had zelfs mijn nonbinary-vlag-polsbandje herkend (had ik niet verwacht haha) dus hij verwachtte het al blijkbaar. Hij zal zijn best doen om me op de juiste manier aan te spreken.

Mijn klasgenoten weten het nog niet echt denk ik, maar dat komt later wel denk ik.

[Marije]

Gefeliciteerd.

Ik heb een half jaar ofzo rondgelopen met een enkelbandje met mijn naam erop en de transgender kleuren. Geen kat die het in de gaten had en een tijdje geleden is het helaas kapot geknapt. Polsbandjes zijn natuurlijk duidelijker.