Hallo iedereen,
Omdat ik het niet langer kon dragen, heb ik uiteindelijk een genderpsycholoog gecontacteerd. Deze week heb ik mijn tweede gesprek gehad. Na ieder gesprek voel ik mij steeds een stukje lichter, het voelt goed aan om de strijd niet meer alleen te moeten voeren. Toen ik tijdens het gesprek van deze week zei dat ik er steeds naar uitkijk om mij als vrouw te kleden, vroeg de psycholoog mij wat ik dan voel bij het dragen van dameskledij en of dit mij seksueel opwindt. Toen ik zei dat dit niet het geval was, dat ik dit steeds normaler begin te vinden en dat ik moet beginnen oppassen dat ik niet zo naar buiten ga, zei de psycholoog dat het dan geen fetisj is. Terug thuis vroeg ik mij af of mijn verlangen om vrouw te zijn verder gaat dan het uiterlijke. Gaat mijn verlangen om vrouw te zijn verder dan het verlangen om rokjes en jurkjes te mogen dragen? Hoe wisten jullie dat het verlangen om vrouw te zijn authentiek was?
Twijfels
-
- Moderator
- Berichten: 3879
- Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
- Gender: Transgender
- Voornaamwoorden: Zij/haar
- Locatie: Breda
Re: Twijfels
Je zegt het eigenlijk zelf al, het gaat steeds normaler voelen. Ik zou zeggen experimenteer, ga wel gewoon naar buiten (eventueel in een andere stad) en merk hoe het voelt. Ga sociale contacten aan en bekijk hoe je je daar bij voelt. In mijn geval voelde dat allemaal steeds beter en normaler.
Irene
-
- Berichten: 1633
- Lid geworden op: 22 okt 2021, 21:10
- Gender: Vrouw
- Voornaamwoorden: Zij/Haar
- Locatie: --
Re: Twijfels
Voordat je de deur uitgaat is het misschien handig om even goed te kijken hoe je eruit ziet. De wereld is wat minder tolerant dan we hopen en als je lichaam of gelaat er heel mannelijk uitziet kan het een heel vervelende ervaring worden.
Vrouw zijn zit voor mij niet in kleding maar in de manier waarop men naar mij kijkt en me behandeld. Dit gaat misschien lijnrecht in tegen feminisme en gelijke behandeling van man en vrouw maar daar heb ik niet zoveel boodschap aan. Vrouwen zijn anders dan mannen.
Ik begon pas rokken te dragen toen de hormonen echt goed aansloegen, ik kreeg toen heupen en een taille en het zag er toen "normaal" uit.
Bepaalde soort jurken is anders, daar kun je soms veel in verbloemen.
Vrouw zijn zit voor mij niet in kleding maar in de manier waarop men naar mij kijkt en me behandeld. Dit gaat misschien lijnrecht in tegen feminisme en gelijke behandeling van man en vrouw maar daar heb ik niet zoveel boodschap aan. Vrouwen zijn anders dan mannen.
Ik begon pas rokken te dragen toen de hormonen echt goed aansloegen, ik kreeg toen heupen en een taille en het zag er toen "normaal" uit.
Bepaalde soort jurken is anders, daar kun je soms veel in verbloemen.
vrouw mama dochter zus gelukkig
-
- Berichten: 372
- Lid geworden op: 30 mei 2022, 23:28
- Gender: Anders
- Voornaamwoorden: Die/diens, Hen/hun
Re: Twijfels
Goede vraag stel je, maar ook een vraag die raakt aan een misschien niet zo’n populaire mening, maar dat weet ik natuurlijk niet hoe dat voor jou is, die ik hier over heb.
En dat is het construct man of vrouw die we met z’n allen bedacht hebben. En zelfs, merk ik mijn omgeving, transgenders willen maar wat graag zo dicht mogelijk bij het ideale vrouw - beeld komen. Maar wat is een vrouw? Dat is echt zo’n fundamentele vraag, waar maar moeilijk antwoord op te geven is. De enige die daar antwoord op kan geven is jij. Hier boven geeft Marije al antwoord op wat voor haar vrouw-zijn betekent, maar dat is voor iedereen weer anders.
De pest is alleen dat de maatschappij daar heel rigide mee omgaat met dit beeld en dat je als vrouw nog altijd enorm beoordeelt wordt op je afkomst, je uiterlijk, je gender, je seksuele voorkeur etc…
Ga je dan in een hoekje zitten? Ga je dan protesteren? Misschien. Misschien ik niet. Wat mij helpt hierin, maar voor mij werkt dit misschien net wat anders, omdat ik non binair ben /gender non-conforming, dat het me inmiddels echt geen ene reet meer uitmaakt wat anderen van me vinden. Ik word dagelijks nagekeken omdat ze me niet goed kunnen peilen : “ is dat nu een jongen of een meisje?” Vroeger leefde ik enorm naar de maatstaven van “de maatschappij” of handelde ik naar allerlei meningen van anderen. Maar joh… dan blijf je bezig.
Ik zie mijn leven als een reis, waarin je je steeds meer als een vlinder mag ontdekken, wie jij bent, wat jij fijn vind. En is dat nu nog dat je vrouwenkleren gewoon mooi vindt? Punt? Nou tof toch? Waarom geforceerd een “vrouwengevoel” aan vast moeten plakken omdat iedereen (zeg mogelijk een psycholoog) van je vraagt. Het is jouw ontdekkingstocht. Ik voel me gewoon mij. Ik. En wie dat is dat bepaal ik helemaal zelf. En als je dat laat landen, dan is kritiek, fluisteren achter je rug, scheve gezichten of ouders op het schoolplein die niet met je willen omgaan omdat je in hun ogen misschien wel “anders” bent… tuurlijk is dat naar. Maar dat zegt zo veel meer over hun dan over mijn stijl, mijn voorkeur en smaak. Ik hoop dat je dit bericht mag ervaren als een hart onder de riem. Liefs, Maartje
En dat is het construct man of vrouw die we met z’n allen bedacht hebben. En zelfs, merk ik mijn omgeving, transgenders willen maar wat graag zo dicht mogelijk bij het ideale vrouw - beeld komen. Maar wat is een vrouw? Dat is echt zo’n fundamentele vraag, waar maar moeilijk antwoord op te geven is. De enige die daar antwoord op kan geven is jij. Hier boven geeft Marije al antwoord op wat voor haar vrouw-zijn betekent, maar dat is voor iedereen weer anders.
De pest is alleen dat de maatschappij daar heel rigide mee omgaat met dit beeld en dat je als vrouw nog altijd enorm beoordeelt wordt op je afkomst, je uiterlijk, je gender, je seksuele voorkeur etc…
Ga je dan in een hoekje zitten? Ga je dan protesteren? Misschien. Misschien ik niet. Wat mij helpt hierin, maar voor mij werkt dit misschien net wat anders, omdat ik non binair ben /gender non-conforming, dat het me inmiddels echt geen ene reet meer uitmaakt wat anderen van me vinden. Ik word dagelijks nagekeken omdat ze me niet goed kunnen peilen : “ is dat nu een jongen of een meisje?” Vroeger leefde ik enorm naar de maatstaven van “de maatschappij” of handelde ik naar allerlei meningen van anderen. Maar joh… dan blijf je bezig.
Ik zie mijn leven als een reis, waarin je je steeds meer als een vlinder mag ontdekken, wie jij bent, wat jij fijn vind. En is dat nu nog dat je vrouwenkleren gewoon mooi vindt? Punt? Nou tof toch? Waarom geforceerd een “vrouwengevoel” aan vast moeten plakken omdat iedereen (zeg mogelijk een psycholoog) van je vraagt. Het is jouw ontdekkingstocht. Ik voel me gewoon mij. Ik. En wie dat is dat bepaal ik helemaal zelf. En als je dat laat landen, dan is kritiek, fluisteren achter je rug, scheve gezichten of ouders op het schoolplein die niet met je willen omgaan omdat je in hun ogen misschien wel “anders” bent… tuurlijk is dat naar. Maar dat zegt zo veel meer over hun dan over mijn stijl, mijn voorkeur en smaak. Ik hoop dat je dit bericht mag ervaren als een hart onder de riem. Liefs, Maartje
-
- Berichten: 167
- Lid geworden op: 26 mar 2022, 01:45
- Gender: Trans MtF
- Voornaamwoorden: zij/haar
- Locatie: Utrecht
Re: Twijfels
Misschien wel *juist* binaire transgender personen. Die lopen er tenslotte hun hele pre-transitie leven tegenaan dat ze in de verkeerde genderconstruct worden gedwongen. Of steeds keihard hun best moeten doen om maar aan de AGAB genderconstruct te conformeren om niet “ontdekt” te worden.Maartje-nb schreef: 18 nov 2022, 12:49 En zelfs transgenders willen maar wat graag zo dicht mogelijk bij het ideale vrouw - beeld komen.
hyperfeminine en hypermasculine gedrag zie ik vooral pre-transitie (en dan stiekem waardoor het een fetisj lijkt, en/of volgens hun AGAB naar buiten “om niet ontdekt te worden”). Na de start van de transitie blijft dat nog even hangen, vooral als de sociale transitie begint, want de rest moet wel “de juiste gender” zien. Naarmate de transitie vordert en zeker als de passabiliteit toeneemt worden mensen zekerder van zichzelf en stopt ook het totale conformisme. Mensen gaan hun eigen weg vinden in hun genderexpressie en komen er achter dat ook zonder al die extra moeite ze nog steeds correct herkend worden.
Uiteraard is er ook een groep waarvoor het lijkt alsof de genderexpressie echt een rol is die ze spelen. Maar meestal is het gewoon een kwestie van onzekerheid en je weg vinden, precies zoals jij ook van jezelf omschrijft…
-
- Berichten: 372
- Lid geworden op: 30 mei 2022, 23:28
- Gender: Anders
- Voornaamwoorden: Die/diens, Hen/hun
Re: Twijfels
Mooi omschreven. Zo had ik er nog niet naar gekeken. Maar het klopt inderdaad wat je omschrijft. Wat ik bedoelde aan te geven dat we (en inderdaad ook ik als non-binair) persoon onze eigen betekenis mogen geven aan onze gender. En dat we wat mij betreft hier niet van afhankelijk hoeven te zijn van “de norm”.SanneCW schreef: 18 nov 2022, 14:44Misschien wel *juist* binaire transgender personen. Die lopen er tenslotte hun hele pre-transitie leven tegenaan dat ze in de verkeerde genderconstruct worden gedwongen. Of steeds keihard hun best moeten doen om maar aan de AGAB genderconstruct te conformeren om niet “ontdekt” te worden.Maartje-nb schreef: 18 nov 2022, 12:49 En zelfs transgenders willen maar wat graag zo dicht mogelijk bij het ideale vrouw - beeld komen.
hyperfeminine en hypermasculine gedrag zie ik vooral pre-transitie (en dan stiekem waardoor het een fetisj lijkt, en/of volgens hun AGAB naar buiten “om niet ontdekt te worden”). Na de start van de transitie blijft dat nog even hangen, vooral als de sociale transitie begint, want de rest moet wel “de juiste gender” zien. Naarmate de transitie vordert en zeker als de passabiliteit toeneemt worden mensen zekerder van zichzelf en stopt ook het totale conformisme. Mensen gaan hun eigen weg vinden in hun genderexpressie en komen er achter dat ook zonder al die extra moeite ze nog steeds correct herkend worden.
Uiteraard is er ook een groep waarvoor het lijkt alsof de genderexpressie echt een rol is die ze spelen. Maar meestal is het gewoon een kwestie van onzekerheid en je weg vinden, precies zoals jij ook van jezelf omschrijft…
En natuurlijk, je staat altijd in context /dus in relatie met de ander. Dus we vergelijken, onbewust , altijd. Maar om je eigen stijl / en vooral visie, hierop te ontwikkelen is naar mijn heel belangrijk in je eigen ontwikkeling. Groetjes en fijne dag hè, Maartje
-
- Berichten: 244
- Lid geworden op: 03 okt 2018, 09:45
- Gender: Trans MtF
- Locatie: 's-Hertogenbosch
Re: Twijfels
Voor mij begon het ook met vooral kleden. Dacht zelf ook dat het een of andere ‘gekke’ fetisj was. Tot ik de stap naar make-up nam. Toen stond daar de vrouw die ik me dus voelde. Dat bevestigde voor mij wat ik van binnen eigenlijk allang wist. Ik ben een vrouw die in een ander lichaam heeft moeten overleven al die tijd. En nu ik daar aan toe geef merk ik dat ik eindelijk rust begin te vinden. In mijn hoofd, in mijn lijf en in mijn gedrag.Isabelle73 schreef: 17 nov 2022, 22:48 Hallo iedereen,
Omdat ik het niet langer kon dragen, heb ik uiteindelijk een genderpsycholoog gecontacteerd. Deze week heb ik mijn tweede gesprek gehad. Na ieder gesprek voel ik mij steeds een stukje lichter, het voelt goed aan om de strijd niet meer alleen te moeten voeren. Toen ik tijdens het gesprek van deze week zei dat ik er steeds naar uitkijk om mij als vrouw te kleden, vroeg de psycholoog mij wat ik dan voel bij het dragen van dameskledij en of dit mij seksueel opwindt. Toen ik zei dat dit niet het geval was, dat ik dit steeds normaler begin te vinden en dat ik moet beginnen oppassen dat ik niet zo naar buiten ga, zei de psycholoog dat het dan geen fetisj is. Terug thuis vroeg ik mij af of mijn verlangen om vrouw te zijn verder gaat dan het uiterlijke. Gaat mijn verlangen om vrouw te zijn verder dan het verlangen om rokjes en jurkjes te mogen dragen? Hoe wisten jullie dat het verlangen om vrouw te zijn authentiek was?
Heb er ook 2,5 jaar behandeling bij een ggz genderteam voor gehad om dit uit te vinden én te accepteren.
-
- Berichten: 18
- Lid geworden op: 30 mei 2022, 22:53
- Gender: Trans MtF
- Voornaamwoorden: Zij/haar
Re: Twijfels
Wat rust vinden, thuis voelen betreft, dat heb ik heel erg met het dragen van dameskledij. Het is onvoorstelbaar wat dit met mij doet. Sedert ik voor mezelf heb aanvaard dat ik veel meer vrouw dan man ben, tel ik de dagen (zelfs uren) af wanneer ik nog eens mezelf kan zijn.
De stap naar make-up moet ik nog zetten. Tijdens mijn laatste gesprek met de psycholoog was ik daar voor het eerst als vrouw en stelde zij mij voor om in een van de volgende sessies eens make-up op me aan te brengen. Ik moet je niet vertellen dat ik daarmee onmiddellijk akkoord was. Wat kijk ik daar naar uit!
Maar ben ik niet gek aan het worden? Wanneer maak je het verschil tussen 'jezelf willen verkleden' en 'in het verkeerde lichaam geboren zijn'?
De stap naar make-up moet ik nog zetten. Tijdens mijn laatste gesprek met de psycholoog was ik daar voor het eerst als vrouw en stelde zij mij voor om in een van de volgende sessies eens make-up op me aan te brengen. Ik moet je niet vertellen dat ik daarmee onmiddellijk akkoord was. Wat kijk ik daar naar uit!
Maar ben ik niet gek aan het worden? Wanneer maak je het verschil tussen 'jezelf willen verkleden' en 'in het verkeerde lichaam geboren zijn'?
-
- Berichten: 244
- Lid geworden op: 03 okt 2018, 09:45
- Gender: Trans MtF
- Locatie: 's-Hertogenbosch
Re: Twijfels
Goeie vraag. Voor mij persoonlijk kwam het als een openbaring. Ben ook al heel snel mensen gaan verbeteren als ze het over verkleden hadden. Nee ik kleed me dan als wie ik ben. Inmiddels verdwijnen meer en meer mijn ‘mannenkleding’ uit de kast hihiIsabelle73 schreef: 24 jan 2023, 23:39
Maar ben ik niet gek aan het worden? Wanneer maak je het verschil tussen 'jezelf willen verkleden' en 'in het verkeerde lichaam geboren zijn'?