Wat terug te zeggen?

[Maartje-nb]

Ik had laatst een gesprek met een collega van mij. En zij zei: oh, dus je bent non binair en je voelt je soms wat meer man en soms wat meer vrouw. Heb je dan niet een persoonlijkheidsstoornis? Een soort meervoudig persoonlijkheidssyndroom?
Zo voel ik dat uiteraard totaal niet. Maar ik merkte dat ik dichtklapte en niks terug kon zeggen. Eenmaal thuis merkte ik dat deze opmerking me meer had gedaan dan gewild en er zelfs ook wat van begreep van haar opmerking. Maar ik ben hier geen expert op. Iemand hier die wat licht kan werpen hierop? En ik wil hier nog op terugkomen. Alleen weet niet hoe? Mis een duidelijke uitleg. Wat zou jij doen/zeggen?
Maartje

[Frederieke]

Jemig, wat zijn sommige mensen toch heerlijk gevoelloos! Ik ben zelf dan wel binair ingesteld, maar om iemand die dat niet is meteen een stoornis aan te praten slaat echt helemaal nergens op natuurlijk. Ik kan me voorstellen dat je dichtklapte, mogelijk zou mij precies hetzelfde overkomen.

Allereerst: ik ben absoluut geen psycholoog. Maar … zoals ik het begrijp heb je bij zo’n stoornis meerdere persoonlijkheden, die scherp van elkaar te onderscheiden zijn en vooral ook een gescheiden leven lijden, bijvoorbeeld met een eigen zelfbeeld, (geslachts)identiteit en/of een eigen naam. Min of meer dat waar ik last van had voor mijn transitie. Maar dan in het geheim omdat niemand het mocht weten. Zo happy dat ik dat achter me heb gelaten en in mijn geval binair voor de vrouwelijke identiteit heb gekozen.

Echter, zoals ik non-binair begrijp (en correct me if I’m wrong) is dat dus helemaal niet het geval en ben je gewoon een integere persoonlijkheid, waarbij je niet die gespletenheid hebt waarin je bewust switcht van de ene naar de andere identiteit. Maar zit hem dat meer in het gevoel van het moment. En dan kan het dus per definitie onmogelijk een meervoudige persoonlijkheidsstoornis zijn, omdat je maar een persoonlijkheid hebt: jezelf.

Helpt dit ?!

[San(ne)]

Wauw. Persoonlijk had ik hier absoluut zeer passief agressief op gereageerd, want zulke personen kunnen van mij echt een trein in hun oog krijgen, maar ik bergijp dat de meesten iets minder negatief denken over anderen

Het ligt natuurlijk helemaal aan de de manier waarop dit gezegd is. Er van uit gaande dat deze persoon echt zo ongelofelijk dom is kun je er nog een antwoord op dichten.
Ik zou in elk geval aangeven dat het ongepast is wat deze persoon oppert. Vragen of diegene de actualiteiten volgt en eens uitleggen dat manelijkheid-vrouwelijkheid (gender dus, maar vraag me af of deze persoon die term begrijpt) niet zwart wit is, maar een spectrum, waarop niemand op één plek gefixeerd hoeft te zijn.

Verder, ja ik weet het niet, Ik vind eigenlijk dat je deze persoon geen verklaring schuldig bent. Ik vind de opmerking vooral ongepast en dom.

[Daan_3]

Wat een opmerking zeg. Ik zou daar ook niet zo snel op kunnen reageren. Er op terugkomen lijkt me een goed idee, vooral omdat je er duidelijk zelf nog mee zit. Dat zou ik dan ook zeker tegen je collega zeggen. Ze mag best weten dat ze je geraakt heeft met die opmerking.

Echter, zoals ik non-binair begrijp (en correct me if I’m wrong) is dat dus helemaal niet het geval en ben je gewoon een integere persoonlijkheid, waarbij je niet die gespletenheid hebt waarin je bewust switcht van de ene naar de andere identiteit. Maar zit hem dat meer in het gevoel van het moment. En dan kan het dus per definitie onmogelijk een meervoudige persoonlijkheidsstoornis zijn, omdat je maar een persoonlijkheid hebt: jezelf.

Ik kan natuurlijk niet voor Maartje spreken, en ik beleef het non-binair zijn zelf anders, maar ik denk dat dit zeker een goed inzicht is. Het is niet alsof je meerdere persoonlijkheden hebt die man en vrouw zijn, het gaat om dezelfde identiteit. Alleen die uit zich soms anders.

[wolvster]

Nou ja, wat een rare opmerking van die persoon!
Ik zou er zelf ook op terug willen komen, vooral omdat je er zelf mee zit en dan blijft het zo malen, maar ook omdat die persoon duidelijk geen idee heeft waarover ze het heeft.
Je mag best aangeven dat je het een ongepaste opmerking vindt en dat non binair zijn niets te maken heeft met een meervoudige persoonlijkheids stoornis.

[Marije]

Hoe en op welke manier is het gezegd? Dat is misschien wel belangrijk.

Door mijn transitie ben ik ook in aanraking gekomen met non-binair en een aantal leuke mensen ontmoet.

Het allerbelangrijkste is dat je lekker in je vel zit, en als dat zo is als je je identificeert als non-binair dan is dat prima, fijn.

Eerlijk gezegd snap ik het ook niet zo goed hoe 't werkt en als ik 't aan mijn puberkinderen vraag krijg ik hetzelfde antwoord. Ik denk dat dit voor heel veel mensen geldt.

Misschien kunnen we hier ook op een veilige plek uitgelegd krijgen wat het precies is.

Het lijkt me heel moeilijk om te laten zien dat je non-binair bent. Hoe zorg je ervoor dat je in een restaurant direct juist wordt aangesproken? Vreselijk.

Uiterlijk kun je het een en ander doen. Ik heb iemand gesproken die de ene kant van diens haar mannelijk en de andere kant vrouwlijk had geknipt. (Laten knippen).

Je krachtigste genderidentificatie is je stem. Mensen letten vaak niet eens zoveel op je uiterlijk en afhankelijk van je stem is het dan "meneer" of "mevrouw".

Er is denk ik nog een hele lange weg te gaan voordat het voor iedereen normaal is.

Ik hoop dat ik niemand heb beledigd.

[Daan_3]

Het probleem is dat non-binair niet voor iedereen hetzelfde is. Het zegt alleen dat je niet man, maar ook niet vrouw bent. Maar er zit zo'n groot spectrum tussen. Sommigen voelen zich soms het een, soms het ander. Anderen voelen zich geen van beide, of juist iets wat er tussen zit.

Ik voel mij bijvoorbeeld geen van beide, maar ik voel me prettiger als mensen me als man zien. Misschien omdat mensen me al vanaf mijn geboorte als vrouw zien, en ik dat sowieso niet ben.

Maar wat je zegt, het belangrijkste is dat iedereen zichzelf kan zijn, en zich daar goed mee voelt!

[Maartje-nb]

Oh! Wat een fijne reacties zeg. Dat had ik even nodig. Inderdaad heel mooi gezegd: het zijn geen verschillende persoonlijkheden maar 1 identiteit.
En ja precies dat, dat het soms zo moeilijk uit te leggen is. Soms voelt het bijna als een soort derde gender bij mij. Voel me in de basis man (ergens, en terwijl ik dit schrijf krijg ik ook kriebels bij het idee haha) met veel vrouwelijkheid daarom heen. Soort androgyn. Om me dan daarin soms super vrouwelijk te voelen, dan weer heel mannelijk om dan soms ook weer alles in 1 te voelen. Geen van beide , dus neutraal, dat voel ik nooit. Dus ga dat maar eens uitleggen. Ik varieer in uitleg naar mensen naar gelang ik zie of ze wel of geen interesse hebben. Dat varieert van: ik ben non binair (en dan denken ze dus vaak dat ik me gender neutraal voel), of dan leg ik uit dat ik androgyn ben (daar voel ik me nog het meest comfortabel bij, bij die uitleg omdat dat voor 80% de lading dekt) of ik leg uit als ze mijn androgyne kledingstijl zien dat ik Gender non-confirming ben, maar dat leg ik vaak uit als: oh joh, ik denk niet zo in hokjes.
Probeer er vaak zo soepel mogelijk over te doen. Hoe lichter je het maakt des te normaler mensen het vinden is mijn gevoel. En trouwens die collega is een lieve schat en het was een wat, mislukte , poging van haar me te begrijpen. Omdat ze zo aardig is, vind ik het juist moeilijk om kritisch te reageren. Hoe leg jij je non-binair zijn uit? Dat het de lading dekt en dat anderen het ook begrijpen? Ben ik wel benieuwd naar.

[ReneeCross]

Ga het gesprek met die collega aan. Nu is de eerste emotie wat getemperd en kun je hopelijk beter verwoorden wat NB voor jou betekent. Het klinkt misschien heel horkerig wat die collega zei, maar het kan zo maar zijn dat het niet zo bedoeld is en dat die collega juist het gesprek wilde aangaan. Maar door jouw dichtklappen is dat gesprek misschien juist niet van de grond gekomen.

[Tijgertje]

Zo'n uitspraak zegt helemaal niks over jou en alles over je collega. Het geeft enkel blijk van de bekrompenheid van deze persoon zelf. Denk dat ik iemand die zo/n vraag stelt, daar ook op gewezen zou hebben.