Hoe leg jij uit dat je non-binair bent?

[Maartje-nb]

Hey hey!

Vraagje aan de mensen hier die non-binair zijn.
Hoe leggen jullie dat uit aan anderen? Met welke woorden doe je dat? Soms merk ik dat ik het in bepaalde situaties best lastig vind om dat te verwoorden als het gesprek wat dieper gaat. Bij onbekenden zeg ik vaak zo iets als:
- ik zit er een beetje tussenin
- ik ben allebei

Hoe zeggen jullie dat je non-binair bent?

[Albert031]

Niet. (Maar dat zoek je vast niet als antwoord.)

Ik zie er uit als (m), word zo aangesproken en vind dat ook prima (aan de telefoon gaat dat wel eens mis). Ik vind dat prima, omdat ik geen zin heb om het aan de grote klok te hangen, en nog minder zin heb om een heel verhaal te moeten houden voor mensen die het niet willen begrijpen, en ook niet voor mensen die het misschien graag zouden willen begrijpen maar ik het niet uitgelegd kan krijgen. Ook wel om te voorkomen dat mensen me "gek"/"raar"/freakshow" vinden. Want inderdaad, hoe breng je dat begrijpbaar onder woorden. Alleen heb ik het bij die paar die het (moesten) weten niet omschreven als er tussenin, of allebei een beetje. Voor mij voelt het meer als "allebei niet". Ik ben gewoon </insert echte naam>, en heb ook helemaal niet de behoefte om me in één of ander hokje te proppen. En dat is ook hoe ik het in die paar gevallen heb geprobeerd uit te leggen, allebei niet.

Alleen, ik realiseer me ook terdege dat door zo stealth door te gaan, een ander tegen hetzelfde aanloopt als ik eerder, er is "niets" over te vinden als die zich probeert in te lezen op dit vlak.

[vickyblauw]

Wat een mooie omschrijving Albert031, ik ben gewoon </insert echte naam>.
Dat beschrijft mij ook erg goed. Of ik nu de dagelijkse ik(m) of die iets minder vaak voorkomende Vicky(v) ben, het zijn allebei mijn voorkomens.

[NNB]

Ik zeg ook wat jij zegt, beide opties, omdat het daartussen heen en weer schiet: soms een beetje ertussenin, soms allebei, soms het een, soms het ander. Samengevat: ik voel me niet volledig man of vrouw. Heel soms vertel ik erbij dat mijn lichaamsgevoel er een beetje tussenin zit. Als mensen echt close zijn, heb ik ze ook verteld hoe mijn seksualiteit iets non-binairs heeft. Daarmee bedoel ik niet dat ik op mannen en vrouwen val, maar dat ik de liefde bij voorkeur op een 'onmannelijke manier' bedrijf. Als ik dat vertel, begrijpen veel mensen het opeens heel goed. Kennelijk is dat een sterk voorbeeld, omdat het enorm aansluit op het oergevoel van wat je een man of vrouw maakt.

Ik ben er in algemene zin redelijk open over in een bredere vriendenkring en in mijn werkkring tegenover de állerbeste klanten, maar verder ga ik niet. Ik herken veel in wat Albert zegt, voor wat betreft het uitleggen aan de bredere buitenwereld. Inderdaad: niet. Mijn sekse is mannelijk, dus wie mijn achtergrond niet kent, spreekt mij ook aan als man. Kort nadat ik uit de kast was gekomen en het gevoel voor mezelf (weer) erkend had, vond ik dat eerst storend, maar inmiddels kan ik er prima mee leven. Mensen benaderen me op mijn sekse (wat ze kunnen zien) en niet op mijn gender (ik heb geen bordje op mijn voorhoofd hangen), dus ik kan ze niets kwalijk nemen.

Of ik moet mijn uiterlijke verschijning zózeer laten overeenkomen met mijn binnenste dat zelfs onbekenden er wel vragen over móéten stellen. Maar ook daar sta ik hetzelfde in als Albert: ik wil gewoon mijn werk kunnen doen en naar de bakker kunnen gaan zonder dat de aandacht voortdurend op mij gevestigd is en ik voortdurend wat uit te leggen heb. Zo ver zijn we helaas nog niet in de samenleving. Als mijn werk 'non-binair activist' zou zijn, dan natuurlijk wel, maar dat is mijn werk niet. Mijn identiteit moet geen stoorzender/afleidingsfactor zijn in mijn werk. Bovendien ben ik méér dan mijn gender: mannen en vrouwen zijn ook niet de hele dag met hun man-zijn of vrouw-zijn bezig. Elke dag iets aantrekken dat bewust de maatschappelijke stijl- en kledingnormen voor mannen en vrouwen doorbreekt zit niet zo in mijn karakter...

[Maartje-nb]

Ze benaderen mij op m’n sekse en niet op mijn gender.
Dat is mooi gezegd.

[Saskia-Vince]

In het algemeen leg het ook niet uit wat ik ben.

Alleen als mensen met vragen komen dan beantwoord ik die netjes, maar loop er nitmee te koop.

[ThornTundra]

Ik zeg meestal: Ik ben zowel geen man als geen vrouw, ik zit er tussenin, of ben het juist misschien allebei. Dat maakt het plaatje vrijwel meteen compleet (als je derde genders niet mee telt, die heb ik zelf ook niet). Tuurlijk fronzen ze dan vaak wel even, maar dan snappen ze uiteindelijk meteen ook wel dat het gewoon een mengsel is van ervaringen, en met dat perspectief ben ik tevreden.

[Alex(a)]

Dit is best een uitdagend onderwerp. Ik heb het voorkomen van een man en kan hier goed mee leven. Als ik zo wordt aangesproken heb ik daar geen bezwaar op. Een wens om volledig (fysiek) non-binair door het leven te gaan of mij (deels) blijvend te transformeren heb ik niet voldoende om dit in te zetten. Wel de behoefte om invulling te geven aan mijn complete persoonlijkheid. Vooralsnog uit dit zich in mijn gedrag en houding met een dosis humor en zelfvertrouwen. De meesten kennen mij dus als de "tikkeltje" exentrieke Alex.....en "gewoon man". Kan ik mee leven, zolang ik maar genoeg ik kan zijn.
Voor de paar mensen voor wie ik het belangrijk vind dat ze het complete plaatje kennen ben ik echt gaan zitten evenals een aantal mensen die er open genoeg voor zijn.
Ik ben ik en blijf ik, wat ik (of jij) zeg(t) kan daar niets aan veranderen, het is alleen een uitleg, een handleiding van mijn persoontje. Aangeven wie je bent en wat je voelt (of niet voelt). In mijn geval ben ik niet hokje 1, 2 of 3, maar breedbandiger. Dat is de reden waarom ik de naam Alex(a) gekozen heb. Ergens tussen twee kledingkasten in, maar dezelfde persoon.
Wel probeer ik zo goed en rustig mogelijk naar de reacties te luisteren, en met name de angsten. Veel reacties die hard, raar of beledigend overkomen berusten vaak onbewust op angsten voor het onbekende en het trekken van conclusies op basis van eigen inzichten, gedachtegangen of het ontbreken hiervan. Daarom sta ik er zeker voor open voor vragen, goede gesprekken en om mensen te laten wennen en in onderling overleg (tijdelijke) grenzen te zoeken.