Zenuwen voor top surgery

[Nonbinary_afab]

Hi, ik vroeg mij af hoe jullie om zijn gegaan
met het zenuwachtig zijn voor je mastectomie?
Over een aantal dagen is het zover en ik merk
Dat ik met de dag zenuwachtiger ben...

Misschien hebben jullie tips?
Ook voor de ochtend zelf?

Thanks!
Gigi

[Boom]

Ik was erg zenuwachtig maar iedereen was erg aardig. En ik wilde dit al jaren dus ik was en ben nu nog steeds blij. Ik heb geen pijn ervaren. En ik heb na de operatie lekker rustig over de afdeling gewandeld.
Ik ben lekker op de fiets gegaan dat maakte mij wel rustiger. Ook heb ik wat films en tv series gedownload zodat ik me snachts niet verveelde.
Dit was trouwens bij de gender kliniek.

[AydenS]

Probeer je vooral zoveel mogelijk af te leiden, zodat je minder in je hoofd zit met de spanning.

[Nonbinary_afab]

Dank voor de lieve berichten.
Ik probeer inderdaad er lekker uit te gaan en niet teveel te piekeren. Boekje lezen, serie kijken, wandelen. Dit alles naast werk natuurlijk nog 1 week te gaan OMG.

Spannend!

[San(ne)]

Helemaal normaal hoor, die zenuwen. Ik kan best wel goed om gaan met zenuwen en stress, maar op de dag zelf was ik toch ook behoorlijk zenuwachtig.

Wat mij hielp de dagen ervoor was dat ik een wintersport had gepland, waarvan ik een paar dagen voor de operatie pas terugkwam. Dat hielp erg goed als afleiding. Ik adviseer je dan ook om zo veel mogelijk dingen te doen en te plannen de komende dagen, zodat je genoeg afleiding hebt.

Ik moest pas om 12:00 uur in het operatiecentrum zijn de dag zelf, dus de ochtend duurde erg lang. Eenmaal op het infuus aangesloten, zittend in bed en wachtend tot de chirurg me zou komen halen beefde ik als een rietje. Ik kon mijn benen gewoon niet stil houden.
Het ding is: het overkomt je allemaal en je kan (gaat) toch niet meer terug. Ook al was ik zenuwachtig, het hielp wel om te denken aan het moment dat het allemaal voorbij zou zijn.

Heel veel succes en voor je het weet ben je al het leed alweer vergeten!
Ik weet dat ik het herstel verschrikkelijk vond, maar op een of andere manier weet ik het ook niet meer precies, zo 7 maanden post op. Bizar hoe een menselijk brein het ongemak een soort van verzacht/vergeet.

[ThornTundra]

Mijn tip is dat je het op de dag zelf gewoon lekker over je heen moet laten komen. Wat mensen vaak spannend vinden aan operaties is dat er aan jouw lichaam gewerkt wordt zonder dat jij daar invloed op uit kan oefenen. Het is gebrek aan controle over jezelf. Hier had ik zelf bij mijn eerste operatie ook moeite mee. Maar de truc is dus juist om het over je heen te laten komen en tegen jezelf te blijven zeggen dat die mensen goed weten wat ze aan het doen zijn. Luister naar wat ze je vragen, laat de verpleegsters voor je zorgen, en stel vooral vragen als je ze hebt.
Later kijk je er op terug als een mooi moment in je leven waar je dus helemaal niet over hoefde te stressen. Tuurlijk zijn zenuwen echter heel normaal, daar is niets mis mee.

[Nonbinary_afab]

Lieverds allemaal. Dinsdag 9u aanwezig en ik moet zeggen dat ik sinds ik de tijd binnen heb, mij veel rustiger voel. Soort van:het gaat echt gebeuren.

Ik doe idd zoveel mogelijk leuke en rustgevende dingen. Ben nu bijvoorbeeld ook aan zee. Doet mij goed, net als jullie berichtjes. Ik voel mij nu echt minder alleen. Er is buiten mijn moeder niemand die mij eigenlijk echt begrijpt. Dus soms is het echt wel eenzaam. 45 single en vriendinnen verloren door coming out.

Het was een zwaar jaar. "Ik heb een heel zwaar leven" youtube dat nummer. Ga je lachen!

Anyway, waarschijnlijk tril ik dinsdag ook als een rietje. Maar voor nu gaat het best goed!

THANKS!!!! ONE LOVE