Mr.X schreef: ↑13 mei 2018, 12:55
Voor mij ook een compleet andere ervaring, als transman.
Ik heb nooit iets met kinderen gehad. Ook niet toen mijn lichaam nog geolied werd met oestrogenen. Ik vond en vind kinderen maar vervelend, lawaaiig en snap niet dat mensen er plezier aan kunnen beleven. Dit is totaal niet verandert na het mezelf worden, en dat komt dus goed uit.
Wel ben ik me er van bewust dan in mijn huidige verpakking ik als creep kan overkomen als ik wel vriendelijk probeer te doen. Nou ja, dan maar gewoon doorgaan met mijn huidige koers, en met bogen om kinderen heen lopen. Dat doe ik toch het liefste
Nog wel even ter toevoeging: Ik vind het wel jammer dat mannen niet vertrouwd worden. Ik snap het wel, want er zijn nu eenmaal een aantal zeer rotte, gevaarlijke appels. Maar er zijn ook zat hele lieve mannen, die heel goed met kinderen overweg kunnen. En het is jammer dat die benadeeld worden.
Grappig, de afkeer van kinderen herken ik compleet, heb ik ook altijd al gehad.
Mijn verplichte stage destijds was daar in ook zeer bevestigend haha al was onderzoek doen naar gedragsproblemen heel leuk. Overigens is de sport & spel groep voor kinderen (vooral jongens) met gedragsproblemen waar ik m’n stage liep compleet opgeheven nadat de mannelijke begeleiders daar zijn vertrokken. Toch jammer. Ik merk ook dat ik nu echt als creep overkom als ik ook maar perongeluk naar een kind kijk.
Maar dat terzijde, dat mannen niet vertrouwd worden met kinderen vind ik belachelijk.
We gaan er vanuit dat alle mannen per definitie potentieel daders zijn en ook dat educatie en begeleiding per definitie beter gedaan kan worden door een vrouw. Natuurlijk, mannen zijn vaker daders van fysiek geweld, maar het generaliseren wat nu gebeurt werkt naar mijn idee tegen.
Het man bij kind = eng stigma werkt door op verschillende niveaus. Van een kind in nood niet te hulp durven schieten omdat je als creep gezien wordt, tot het niet begrepen worden als je de taken in het gezin eerlijker wil verdelen. Zo is mijn oom parttime gaan werken om bij de kinderen te zijn- hij wordt daar vreemd voor aangekeken, lijkt een onbegrijpelijke keuze, mijn tante is fulltime gaan werk en wordt geprezen dat ze een geemancipeerde vrouw is. We willen meer mannen voor de klas, maar als je opgroeit met het idee ‘man bij kind = eng’ dan is de pabo toch een ‘verdachte’ keuze. En wat doet het met kinderen (m/v) om op te groeien met het idee dat je mannen moet ontwijken omdat het potentieel daders zijn? Creeer je daarmee niet ook een groep die zich als potentieel slachtoffer ziet?
Angst heeft weining boodschap aan nuance, ‘pas op voor mannen’ bekt lekkerder dan ‘sommige mensen zijn extreem in hun gedrag en dat zijn percentueel vaker mannen, maar er zijn ook vrouwen die zo zijn, en de eerste groep is mogelijk overbelicht en de tweede onderbelicht door de vooroordelen die momenteel heersen in de maatschappij; dus pas op voor gekke mensen’