Het ding is dat hij helemaal niet zo heel dicht bij me staat. Vroeger is dat wel wat meer geweest maar de afgelopen jaren, eigenlijk sinds dat ik op mezelf woon, heb ik bijna geen relatie met hem. Daarom voelde het een beetje dubbel. Hij maakte vroeger ook regelmatig grappen over trans mensen in de Jambers docu's op TV en vond het soms grappig om sarcastisch "doordeweeks ben ik xxx maar in het weekend ben ik <vrouw>" te grappen. Dat dit mannencultuur is bedoel ik eigenlijk niet op een generaliserende manier, maar vroeger leken mannen in mijn leven dit nou eenmaal vaker te doen. Dat ging bij mij altijd het verkeerde keelgat in, terwijl ik tegelijk vond dat ik mee moest doen om erbij te horen. Dat was dus altijd dubbel zo pijnlijk.Lucas schreef: ↑09 apr 2019, 16:40Als je iemand die dicht bij je staat met zoiets heftigs confronteert (qua boodschap en uiterlijk) dan is het toch alleen maar logisch dat iemand daar ook heftig op reageert? Heeft naar mijn idee helemaal niks vandoen met 'het moment claimen' en al helemaal niet met man-zijn.julea89 schreef: ↑08 apr 2019, 11:01 Ik was misschien niet zo genuanceerd want ik ben volledig in vrouwmodus gegaan, ok, en ik begrijp ergens wel dat hij daar moeite mee heeft, maar aan de andere kant snap ik totaal niet waarom dit om hem zou moeten gaan. Ik stel me open en praat over mijn emoties en vervolgens claimt hij het moment door er zoveel moeite mee te hebben. Waarom kan hij niet gewoon blij voor me zijn en ondersteunend?
Ik kan de gedachtegang totaal niet volgen dat het een goed idee leek om me te vertellen dat ie er zoveel moeite mee heeft op dezelfde dag dat ik uit kom.
Mijn familie is er nog steeds niet helemaal vertrouwd mee en ik kwam 6 jaar terug uit de kast.
Wat ik heb geleerd in dit hele proces, is dat wij geneigd zijn te denken over genderdysforie als ons eigen issue. Maar het heeft ook een grote impact op het leven van de mensen om ons heen. Op het moment dat je dan uit de kast komt, is het voor jou een bevrijding van hetgeen waar je al jaren mee rond loopt. Voor de ander wordt het dan pas zichtbaar. Blij zijn voor iemand terwijl het hele beeld wat je van iemand had in duigen valt is nogal een opgave. Dat duurt vaak even.
Nu is het dus heel vreemd allemaal. Maar ik snap de reacties hier inmiddels wel. Dat 'moment claimen' was een beetje bitchy om zo te interpreteren ja. Het afkeurende, zoals Mr. X ook al zei, was meer een emotionele opvatting. Ik had al wel zo'n vermoeden dat het moeilijker zou gaan met de mannen, en misschien dat deze mindset ook bevestigend werkte. Inmiddels ben ik heel blij, want het had zeer zeker veel erger kunnen gaan. Echt super lullig deed hij nou ook weer niet, en ik snap dat het nogal een shock kan zijn.
Het is zeker echt een super fijne openbaring op dit moment, ook gezien het heerlijke rokjesweer Dit is iets wat ik voorheen alleen maar binnen gesloten deuren kon doen, en dat was al heel erg fijn, maar nu is het eindelijk gewoon de wereld uit en ben ik lekker de boodschappen aan het doen in een jurkje en lekker in het park aan het zonnen .