Heeft iemand hier ook last van?

Pas ik nou in een hokje of niet?
Julia89
Berichten: 22
Lid geworden op: 06 apr 2019, 00:52
Gender: Trans MtF
Contacteer:

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Julia89 »

Lucas schreef: 09 apr 2019, 16:40
julea89 schreef: 08 apr 2019, 11:01 Ik was misschien niet zo genuanceerd want ik ben volledig in vrouwmodus gegaan, ok, en ik begrijp ergens wel dat hij daar moeite mee heeft, maar aan de andere kant snap ik totaal niet waarom dit om hem zou moeten gaan. Ik stel me open en praat over mijn emoties en vervolgens claimt hij het moment door er zoveel moeite mee te hebben. Waarom kan hij niet gewoon blij voor me zijn en ondersteunend?

Ik kan de gedachtegang totaal niet volgen dat het een goed idee leek om me te vertellen dat ie er zoveel moeite mee heeft op dezelfde dag dat ik uit kom.
Als je iemand die dicht bij je staat met zoiets heftigs confronteert (qua boodschap en uiterlijk) dan is het toch alleen maar logisch dat iemand daar ook heftig op reageert? Heeft naar mijn idee helemaal niks vandoen met 'het moment claimen' en al helemaal niet met man-zijn.

Mijn familie is er nog steeds niet helemaal vertrouwd mee en ik kwam 6 jaar terug uit de kast.
Wat ik heb geleerd in dit hele proces, is dat wij geneigd zijn te denken over genderdysforie als ons eigen issue. Maar het heeft ook een grote impact op het leven van de mensen om ons heen. Op het moment dat je dan uit de kast komt, is het voor jou een bevrijding van hetgeen waar je al jaren mee rond loopt. Voor de ander wordt het dan pas zichtbaar. Blij zijn voor iemand terwijl het hele beeld wat je van iemand had in duigen valt is nogal een opgave. Dat duurt vaak even.
Het ding is dat hij helemaal niet zo heel dicht bij me staat. Vroeger is dat wel wat meer geweest maar de afgelopen jaren, eigenlijk sinds dat ik op mezelf woon, heb ik bijna geen relatie met hem. Daarom voelde het een beetje dubbel. Hij maakte vroeger ook regelmatig grappen over trans mensen in de Jambers docu's op TV en vond het soms grappig om sarcastisch "doordeweeks ben ik xxx maar in het weekend ben ik <vrouw>" te grappen. Dat dit mannencultuur is bedoel ik eigenlijk niet op een generaliserende manier, maar vroeger leken mannen in mijn leven dit nou eenmaal vaker te doen. Dat ging bij mij altijd het verkeerde keelgat in, terwijl ik tegelijk vond dat ik mee moest doen om erbij te horen. Dat was dus altijd dubbel zo pijnlijk.

Nu is het dus heel vreemd allemaal. Maar ik snap de reacties hier inmiddels wel. Dat 'moment claimen' was een beetje bitchy om zo te interpreteren ja. Het afkeurende, zoals Mr. X ook al zei, was meer een emotionele opvatting. Ik had al wel zo'n vermoeden dat het moeilijker zou gaan met de mannen, en misschien dat deze mindset ook bevestigend werkte. :-? Inmiddels ben ik heel blij, want het had zeer zeker veel erger kunnen gaan. Echt super lullig deed hij nou ook weer niet, en ik snap dat het nogal een shock kan zijn. :hbeat:

Het is zeker echt een super fijne openbaring op dit moment, ook gezien het heerlijke rokjesweer :lol: Dit is iets wat ik voorheen alleen maar binnen gesloten deuren kon doen, en dat was al heel erg fijn, maar nu is het eindelijk gewoon de wereld uit en ben ik lekker de boodschappen aan het doen in een jurkje en lekker in het park aan het zonnen :hbeat:.
Julia :hbeat:
Julia89
Berichten: 22
Lid geworden op: 06 apr 2019, 00:52
Gender: Trans MtF
Contacteer:

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Julia89 »

Eros schreef: 08 apr 2019, 16:58 De wereld is verdeeld in man-vrouw. Een enige uitzondering daargelaten (intersex of non-binair) val je onder een van de twee, en dat is waar genderdysforie vandaan komt. Genderdysforie betekent namelijk letterlijk dat er een mis-match is tussen je brein en je lichaam. Het is volgens mij ook wetenschappelijk bewezen (don't quote me on that, ik kan even geen sources opzoeken) dat trans vrouwen een brein hebben dat meer overeenkomt met het brein van cis vrouwen, en bij trans mannen hetzelfde voor cis mannen. (Cis = brein en lichaam matchen, dus geen genderdysforie) Geslacht is een wetenschappelijk feit, dus je kan wel tien duizend keer zeggen 'iedereen is gelijk', maar er zijn gewoon verschillen tussen mannen en vrouwen die altijd zo zullen blijven.

Dat gezegd is het altijd belangrijk om te onthouden dat NIEMAND 100% mannelijk is of 100% vrouwelijk. En dan bedoel ik niet qua geslacht of gender, maar dan bedoel ik qua gender expressie. Dat is namelijk ook weer een dingetje dat speelt. Een man van 1.90 met een kale kop kan een jurk aantrekken of een bloemenkrans op zijn hoofd zetten, maar dan is hij nog steeds man. Een vrouw kan haar haar kort knippen en van sportauto's houden, maar dan is ze nog steeds vrouw. Dus om je 'vrouw' te voelen hoef je echt niet 24/7 jurken en rokjes aan, en je haar kort, en nageltjes lakken en lipjes stiften, om het even kort door de bocht te zeggen. Ik zie veel meer vrouwen in broeken dan in rokjes.
Wat mijn angst me constant blijft vertellen is dat ik persoonlijk nooit 100% kan en zal weten hoe een cis-vrouw zich nou van binnen voelt. Van buitenaf kan ik het wat inzien door interacties maar het ding blijft dat ik het niet 100% kan weten. Dat knaagt een beetje aan me en op slechtere dagen is dat vaak voldoende om me nog best angstig over te voelen. Het voedt op die dagen dan de "je bent het niet" gedachtegang. Maar eigenlijk is niemand 100% het een of het ander. Dank je daarvoor, dat maakt het makkelijker!!

Het enige wat ik echt 100% zeker weet is dat ik mijn lichaam gewoon niet prettig vind op deze manier. Ik wil zo graag een zachtere huid, echte borsten, af van mijn baardgroei en minder snelle haargroei op andere plekken. Ik wil betere heupen, jurkjes dragen en mezelf lekker verzorgen. Inmiddels ben ik een tijdje publiek in vrouw-modues en dat bevestigd dit alleen maar. Mezelf verzorgen, goed eten en drinken, m'n huid, haar en tanden verzorgen, plannen maken voor later, dat zijn dingen die ik alleen in vrouwenmodus wil, terwijl ik dit in mannenmodus echt moet forceren. Eigenlijk is het simpel, als vrouw wil ik graag verder, als man blijf ik hangen in me constant gedeprimeerd voelen. Ik moet er nu niet meer aan denken om ooit nog terug te gaan naar mannenmodus. Ik heb in de afgelopen week meer kleding gekocht dan ooit tevoren :hbeat: :hbeat:
Eros schreef: 08 apr 2019, 16:58 Dat gezegd is het altijd belangrijk om te onthouden dat NIEMAND 100% mannelijk is of 100% vrouwelijk. En dan bedoel ik niet qua geslacht of gender, maar dan bedoel ik qua gender expressie. Dat is namelijk ook weer een dingetje dat speelt. Een man van 1.90 met een kale kop kan een jurk aantrekken of een bloemenkrans op zijn hoofd zetten, maar dan is hij nog steeds man. Een vrouw kan haar haar kort knippen en van sportauto's houden, maar dan is ze nog steeds vrouw. Dus om je 'vrouw' te voelen hoef je echt niet 24/7 jurken en rokjes aan, en je haar kort, en nageltjes lakken en lipjes stiften, om het even kort door de bocht te zeggen. Ik zie veel meer vrouwen in broeken dan in rokjes.


Het hoeft niet nee, maar voelt echt zo goed. :lol: :mrgreen:
Eros schreef: 08 apr 2019, 16:58 Genderdysforie word inderdaad vaak door buitenstaanders omschreven als 'vrouw in een mannenlichaam', of 'man in een vrouwenlichaam', of soortgelijke uitspraken. Dit is omdat mensen die geen dysforie ervaren in de meerderheid zijn en daarmee vaak de gebruikte termen bepalen, hoewel er met de generatie die nu opkomt, dat steeds meer verandert. Genderdysforie betekent dat je dondersgoed weet in wat voor lichaam je geboren bent, maar ook dat je weet dat dat lichaam verkeerd is voor jou. Ik, bijvoorbeeld, heb geen enorme hekel aan mijn borsten, maar ik weet dat ze niet op mijn lichaam horen. Het is gewoon iets in je hoofd waardoor je weet dat er iets verkeerd zit.
Wellicht ben je ook bevooroordeeld voordat je vaak in de transgender media hoort 'ik wist het al toen ik X jaar oud was' terwijl jij dat misschien helemaal niet zo ervaren hebt. Er zijn stapels en staaaaaaaaaaapels mensen die pas op latere leeftijd erachter komen dat ze met dysforie kampen, want het kan in zo veel verschillende soorten en maten komen. De een heeft er veel meer last van dan de ander.

Om al deze redenen is het zo belangrijk dat mensen eerst de diagnostische fase doorlopen, of in ieder geval met een genderpsycholoog praten. Die heeft vaak al zoveel gezien dat hij of zij je echt wel kan helpen met erachter komen wat er nou aan de hand is. Daarom is de diagnostiek ook verplicht voordat je aan het medische traject mag beginnen.
Ik zie het voor mezelf als: ik weet dat ik me beter zou voelen als ik een vrouwelijk lichaam had. Eigenlijk is dat gewoon een indirecte manier om te zeggen dat ik mijn huidige lichaam inderdaad verkeerd vind, want ik zie nu eenmaal een betere optie. Zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken :fpalm: Dank je :hbeat: :hbeat:
Julia :hbeat:
Wolfy_girl
Berichten: 361
Lid geworden op: 10 sep 2018, 17:54
Gender: Trans MtF
Locatie: Twente

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Wolfy_girl »

Mr.X schreef: 08 apr 2019, 12:27 Ik ken natuurlijk niet je relatie met je stiefvader, en of deze goed is ofzo. Maar wat voor jou als afkeurend over kan komen, kan ook bezorgdheid zijn. (stief)ouders willen natuurlijk het beste voor hun kinderen. Het lastige pad dat transgenders moeten bewandelen is niet makkelijk. En hij kan daardoor geschrokken zijn, en bang zijn voor wat je nog allemaal te wachten staat.
Ik zou het zo fijn vinden als we nou alsjeblieft eens dat belachelijke "tough love" argument laten vallen. Het idee dat iemand zijn of haar kind afwijst uit liefde is echt een hoop onzin en het doet niks anders dan de schuld in de schoenen van de transgender te plaatsen. Het is niet onze schuld dat iemand anders het niet kan accepteren; dat probleem ligt bij hun en daar moeten zij aan werken. Dat hoeven wij niet voor hen te doen.

Dat is niet om te zeggen dat de OP haar stiefvader ook zo is; misschien draait hij bij, misschien niet, maar deze redenering is absurd en heeft zijn wortels in een transfobische kern waar maar al teveel transgenders (waaronder ikzelf) bekend mee zijn.
Wolfy_girl
Berichten: 361
Lid geworden op: 10 sep 2018, 17:54
Gender: Trans MtF
Locatie: Twente

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Wolfy_girl »

julea89 schreef: 08 apr 2019, 11:01 Nu is het dus heel vreemd allemaal. Maar ik snap de reacties hier inmiddels wel. Dat 'moment claimen' was een beetje bitchy om zo te interpreteren ja. Het afkeurende, zoals Mr. X ook al zei, was meer een emotionele opvatting. Ik had al wel zo'n vermoeden dat het moeilijker zou gaan met de mannen, en misschien dat deze mindset ook bevestigend werkte. :-? Inmiddels ben ik heel blij, want het had zeer zeker veel erger kunnen gaan. Echt super lullig deed hij nou ook weer niet, en ik snap dat het nogal een shock kan zijn. :hbeat:
Ik denk echt dat je persoonlijke situatie ook heel bepalend is wat betreft wie er moeite mee heeft en wie niet. Ik had altijd redelijk goed contact met mijn moeder vroeger en toch is zij inmiddels de meest transfobische persoon die ik ken. Mijn vader is dan daarentegen wel een klootzak met af en toe wat van die 'vrouwenhatende' momenten, maar hij heeft er minder moeite mee dan m'n moeder.

Het ligt er maar net aan. Mannen zijn vaak wat luider met hun mening, dat is dan wel weer zo.
Mr.X
Berichten: 936
Lid geworden op: 17 jun 2013, 15:08
Gender: Trans FtM

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Mr.X »

Ik zou het zo fijn vinden als we nou alsjeblieft eens dat belachelijke "tough love" argument laten vallen. Het idee dat iemand zijn of haar kind afwijst uit liefde is echt een hoop onzin en het doet niks anders dan de schuld in de schoenen van de transgender te plaatsen. Het is niet onze schuld dat iemand anders het niet kan accepteren; dat probleem ligt bij hun en daar moeten zij aan werken. Dat hoeven wij niet voor hen te doen.

Dat is niet om te zeggen dat de OP haar stiefvader ook zo is; misschien draait hij bij, misschien niet, maar deze redenering is absurd en heeft zijn wortels in een transfobische kern waar maar al teveel transgenders (waaronder ikzelf) bekend mee zijn.
Touch lough? Geen acceptatie? Transfobie? What?
Nee, dan heb je mijn bericht niet goed begrepen. Die drie dingen staan juist niet centraal bij de reactie die ik bedoelde.
Wat alleen centraal staat is liefde voor het kind, en het beste willen. Dat betekent niet dat er geen acceptatie is, of dat het kind wordt afgewezen. Integendeel. De man reageerde op iets wat hem duidelijk rauw op het dak kwam vallen. Hoezo tough love? Dat is een schrikreactie, geen transfobie. Een schrikreactie voor zichzelf en, ik blijf erbij, voor z'n kind die nog een moeiljke weg te bewandelen heeft. Ik vind deze, wat jij zo noemt 'tough love' (klopt niet) argumentatie juist niet belachelijk.
Wolfy_girl
Berichten: 361
Lid geworden op: 10 sep 2018, 17:54
Gender: Trans MtF
Locatie: Twente

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Wolfy_girl »

Mr.X schreef: 09 apr 2019, 21:36
Ik zou het zo fijn vinden als we nou alsjeblieft eens dat belachelijke "tough love" argument laten vallen. Het idee dat iemand zijn of haar kind afwijst uit liefde is echt een hoop onzin en het doet niks anders dan de schuld in de schoenen van de transgender te plaatsen. Het is niet onze schuld dat iemand anders het niet kan accepteren; dat probleem ligt bij hun en daar moeten zij aan werken. Dat hoeven wij niet voor hen te doen.

Dat is niet om te zeggen dat de OP haar stiefvader ook zo is; misschien draait hij bij, misschien niet, maar deze redenering is absurd en heeft zijn wortels in een transfobische kern waar maar al teveel transgenders (waaronder ikzelf) bekend mee zijn.
Touch lough? Geen acceptatie? Transfobie? What?
Nee, dan heb je mijn bericht niet goed begrepen. Die drie dingen staan juist niet centraal bij de reactie die ik bedoelde.
Wat alleen centraal staat is liefde voor het kind, en het beste willen. Dat betekent niet dat er geen acceptatie is, of dat het kind wordt afgewezen. Integendeel. De man reageerde op iets wat hem duidelijk rauw op het dak kwam vallen. Hoezo tough love? Dat is een schrikreactie, geen transfobie. Een schrikreactie voor zichzelf en, ik blijf erbij, voor z'n kind die nog een moeiljke weg te bewandelen heeft. Ik vind deze, wat jij zo noemt 'tough love' (klopt niet) argumentatie juist niet belachelijk.
Ik heb niks gezegt over een 'schrikreactie'. Ik denk dat iedereen met twee hersencellen wel weet dat cis mensen dit niet altijd goed begrijpen en hier wat harder over moeten nadenken. Dat neemt niet weg dat dit soort argumentatie (i.e. "dit komt te onverwacht", "ik heb dit niet aan zien komen", "ik heb tijd nodig" etc.) vaak gebruikt word om transfobie te maskeren. Mijn moeder deed exact dat: ze wist heel goed dat zij een probleem met mij persoonlijk had, maar tegenover de rest van de familie verhulde ze dit in het bekende "angst" verhaal. Oftewel "ik heb geen hekel aan je, ik behandel je zo omdat ik zoveel van je houd!", oftewel "tough love".

Ik hoop dat dit iets duidelijker overkwam.
Anon20190712
Berichten: 959
Lid geworden op: 19 dec 2012, 19:56
Gender: Man

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Anon20190712 »

Wolfy_girl schreef: 09 apr 2019, 21:54

Ik denk dat iedereen met twee hersencellen wel weet dat cis mensen dit niet altijd goed begrijpen en hier wat harder over moeten nadenken.
Dat neemt niet weg dat dit soort argumentatie (i.e. "dit komt te onverwacht", "ik heb dit niet aan zien komen", "ik heb tijd nodig" etc.) vaak gebruikt word om transfobie te maskeren. Mijn moeder deed exact dat: ze wist heel goed dat zij een probleem met mij persoonlijk had, maar tegenover de rest van de familie verhulde ze dit in het bekende "angst" verhaal. Oftewel "ik heb geen hekel aan je, ik behandel je zo omdat ik zoveel van je houd!", oftewel "tough love".

Ik hoop dat dit iets duidelijker overkwam.
Volgens mij ligt het grootste onbegrip bij transgenders die elke vorm van schrik, kritiek of moeite interpreteren als 'transfobie'. Je kunt niet van cis (doorsnee!) mensen eisen dat ze 'even wat harder moeten nadenken' omdat ze iets niet begrijpen. Nee, je moet als transgender (minderheid) begrip tonen dat cis mensen zich moeilijk kunnen verplaatsen in het probleem dat jij ervaart met jezelf. Daar komt bij dat ik denk dat we ook wel gebaat zijn bij wat tough love. Het maakt dat je van je regenboog-wolk af komt en leert te beargumenteren tegenover een niet- lhbt/sjw/gender-divers publiek óf jezelf, waarom dit heftige ontregelende zware traject de juiste optie is.
Anon20200101
Berichten: 1108
Lid geworden op: 23 jan 2019, 10:52
Gender: ———

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Anon20200101 »

Nee, je kan dat 'even wat harder nadenken' van niemnd eisen, netzomin je begrip of acceptatie kan eisen.
Je mag echter wel respect verwachten.
Ze hoeven het niet eens te zijn met je (transitie), maar begrip zou netjes zijn.
En ja, via (oprechte, en niet-sensatiebeluste of denigrerende) discussies en al dan niet 'kritische' vragen (niet om - afbrekende - kritiek te leveren, maar om de transgender persoon te stimuleren bepaade zaken duidelijker te krijgen voor zichzelf; kritisch is niet an sich een negatief woord) kan je inderdaad ook voor jezelf duidelijker krijgen waarom je precies dit pad kiest; en dan bedoel ik niet "transitie vs. niet-transitie", maar het gekozen transitie-pad.
Ik ga er gemakshalve van uit dat er onder de mensen met genderdysforie (vrijwel) geen personen zijn die "dit even beslissen tijdens een kopje thee of een glas bier", maar dat hier lang wikken en wegen aan vooraf gaat.

Met vrienden, familie, en partner, ben ik, mede dankzij kritische vragen en oprechte interesse gekomen tot inzichten over mij en mijn transitie, die ik in een vacuum, of met alleen ja-knikkers om me heen, waarschijnlijk niet zou hebben kunnen bereiken.
Wolfy_girl
Berichten: 361
Lid geworden op: 10 sep 2018, 17:54
Gender: Trans MtF
Locatie: Twente

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Wolfy_girl »

Jezus, ik weet niet eens waar ik moet beginnen met die onzin van Lucas.

Ik hou het eenvoudig: als jij een vader of stiefvader bent, interesseert het me werkelijk geen hol hoeveel tijd je er voor nodig hebt of wat dan nog meer om jouw kind te accepteren voor wie hij of zij is. De juiste optie in zo'n situatie is om er voor zo'n iemand te zijn. Onvoorwaardelijke liefde, dat is wat een echte familie hoort te doen! Ja, het zal ook wel lastig zijn in het begin, dat geloof ik wel. Maar als je je eigen ego niet aan de kant kan zetten om er voor je kind te zijn, daar trek ik de streep. Dan ben je het woord 'familie' niet waard.

En hoezo mogen wij niks verwachten omdat wij een minderheid zijn? Waar slaat dit op? Moet ik werkelijk uitleggen waarom dat een hoop onzin is? En "SJW"? Volgens mij laat je je ware intenties iets teveel doorschijnen.
Anon20200101
Berichten: 1108
Lid geworden op: 23 jan 2019, 10:52
Gender: ———

Re: Heeft iemand hier ook last van?

Bericht door Anon20200101 »

Dat je het niet eens bent met Lucas moge duidelijk zijn, maar zijn mening is daarmee niet 'onzin'
Arika schreef:"Wij verwachten wederzijds respect op de manier waarop hier de leden zich uiten"
Gesloten