mijn naam

[anna_]

mijn naam is Anna al zolang als ik me kan herinneren (en dat is best lang ) gebruik ik die naam mezelf, en zo heb ik mezelf inmiddels ook aan best wat mensen voorgesteld.

Maar als je uit de kast gaat komen en echt in gesprek gaat met mensen van wie je houdt stel je ze soms ook hele basale vragen.
Zo heb ik recent aan mijn moeder gevraagd wat voor naam mijn ouders voor mij in gedachten hadden als ik geboren was als meisje.

Dat was niet Anna maar Linda die leuk klinkt en prima voelt ook.
Als ik het aan vrouw en kind vragen zeggen die dat Linda beter past bij mij als persoon dan Anna

heeft iemand anders wel eens getwijfeld?
weet niet eens zeker of ik echt twijfel maar kom uit een heel warm nest en vind het dan ook voor mijn ouders gewoon wel weer heel erg leuk maar ik ken mezelf al zo lang als Anna oke dat klinkt toch wel weer als twijfelen

[Anon20240706]

Ik zou het allerliefste Loki willen heten. Maar dat geeft nogal wat praktische bezwaren.
Lokien is ook prima, maar voelt meer als jongensnaam. De enige twee Lokienen die ik ken (uit boeken van Sybren Polet en de zoon van Wim de Bie), zijn ook mannen.
Als meisjesnaam voelt Evie of Evelien helemaal als op mijn lijf geschreven. Dit is nu ook mijn officiële naam.
Maar als ik aangeroepen wordt, dan is dat eigenlijk altijd met René(e). Hoewel, meestal is het: mama, pap, lievie, schatje, of Flower.

Anna en Linda zijn allebei prachtige namen, Anna. Je kunt ze natuurlijk ook allebei nemen.

[Matijs]

In het verleden heb ik mezelf verschillende namen gegeven; Ralph, Dyon, Len, Sam, Ciem.

Een lange tijd ging ik ervanuit dat Sam mijn naam was, maar toen nam ik de beslissing dat ik mijn voorletter wilde behouden en koos voor Ciem. Na veel zoeken en nadenken had ik een punt achter Ciem gezet, deze naam werd mijn naam. Maar toen ik op een gegeven moment groen licht kreeg en mijn familie eindelijk mee wilde denken over mijn nieuwe naam, kozen we toch voor Chivan. Ik vond het belangrijk om mijn familie hierin te betrekken en vond het nog belangrijker dat zij akkoord gingen met een bepaalde naam; zij moeten me immers zo gaan noemen.

[Hal]

Ik heb m'n voornaam zelf (nou ja, met mn partner samen) uitgezocht. M'n tweede naam is de eerste naam die mn ouders bedacht hadden voor een zoon.

Zo hebben we allemaal een beetje input.

[DelicateFlower]

mijn naam is Anna al zolang als ik me kan herinneren (en dat is best lang ) gebruik ik die naam mezelf, en zo heb ik mezelf inmiddels ook aan best wat mensen voorgesteld.

Als je een naam zo lang gebruikt, gaat het ook als je naam voelen.

Maar als je uit de kast gaat komen en echt in gesprek gaat met mensen van wie je houdt stel je ze soms ook hele basale vragen.
Zo heb ik recent aan mijn moeder gevraagd wat voor naam mijn ouders voor mij in gedachten hadden als ik geboren was als meisje.

Ik wilde eigenlijk wachten met het kenbaar maken op het forum, en wilde het ook nog niet tegen jou zeggen, maar ik neig ook naar Anna. Waarom? Ik had die naam gekregen als ik geboren was als meisje. Dat weet ik al sinds ik kind was. Voor mij was het om die reden vrij logisch om het tijdens mijn puberteit al als mijn naam te adopteren. En toen ik vorige maand aan een vriendin over het traject vertelde, vroeg ze gelijk naar mijn nieuwe naam. En toen popte Anna opnieuw op.

Dat was niet Anna maar Linda die leuk klinkt en prima voelt ook.
Als ik het aan vrouw en kind vragen zeggen die dat Linda beter past bij mij als persoon dan Anna

Waarom kies je niet voor Anna Linda? Ik vind dat echt mooi klinken! En dan kun je altijd nog kiezen welke van de twee je als roepnaam zult gaan gebruiken. Laat het gewoon even bezinken.

heeft iemand anders wel eens getwijfeld?
weet niet eens zeker of ik echt twijfel maar kom uit een heel warm nest en vind het dan ook voor mijn ouders gewoon wel weer heel erg leuk maar ik ken mezelf al zo lang als Anna oke dat klinkt toch wel weer als twijfelen

Ik twijfel totaal niet aan Anna, maar ik twijfel wel of ik niet ook nog een tweede (en derde?) naam wil. Dit is bij ons in de familie namelijk zeer gebruikelijk. Ik weet ook welke naam mijn moeder nog meer in gedachten had en die zal het niet worden; 20 jaar na mijn geboorte kreeg onze hond namelijk die naam, haha.

[anna_]

Ik wilde eigenlijk wachten met het kenbaar maken op het forum, en wilde het ook nog niet tegen jou zeggen, maar ik neig ook naar Anna. Waarom? Ik had die naam gekregen als ik geboren was als meisje. Dat weet ik al sinds ik kind was. Voor mij was het om die reden vrij logisch om het tijdens mijn puberteit al als mijn naam te adopteren. En toen ik vorige maand aan een vriendin over het traject vertelde, vroeg ze gelijk naar mijn nieuwe naam. En toen popte Anna opnieuw op.

Wat leuk !!!!

Dat was niet Anna maar Linda die leuk klinkt en prima voelt ook.
Als ik het aan vrouw en kind vragen zeggen die dat Linda beter past bij mij als persoon dan Anna

Waarom kies je niet voor Anna Linda? Ik vind dat echt mooi klinken! En dan kun je altijd nog kiezen welke van de twee je als roepnaam zult gaan gebruiken. Laat het gewoon even bezinken.

Ook dat gaat door mijn hoofd inderdaad!

[MichelleB]

Ik heb lekker mijn voorletter gehouden en mezelf vernoemd naar een meisje met humor in de brugklas. Mijn moeder vernoemde mij naar een jongetje dat ze kende met humor ik heb die denkwijze dus doorgezet uit respect naar mijn ouders.
Verder heb ik mijn doopnamen vervrouwelijkt.
Mijn volledige naam is nu dus Michelle Theodora Roberta Maria.
Klinkt exotisch, ben ik niet. Ik ben zo bleek als een pak melk

[Sara]

Ja, getwijfeld tussen met en met zonder extra H (Sara vs. Sarah), althans als officieuze alias, want ik heb ‘juridisch’ niks veranderd.ik weet niet meer hoe ik op deze variant ben uitgekomen, maar inktbesparing zal ongetwijfeld een argument zijn geweest
Ik heb eerder ook andere namen gebruikt, met name wat uniekere namen, maar al doende kwam ik erachter dat een algemenere naam in de praktijk best handig is. De naam ‘Sara’ heeft wel een relatie met mijn mannennaam.

[Jer158]

Net als jij was ik (zo'n 8 jaar lang toen) gewend aan een andere naam, maar toch is dit niet een naam die ik serieus voor mezelf heb overwogen. Weet niet eens goed waarom. Denk dat het te maken had met dat een online naam niet per se ideaal is voor gebruik in dagelijks leven. Op zich voldeed hij wel aan mijn praktische criteria (zelfde voorletter, duidelijke uitspraak en spelling in i.i.g. NL/EN/DE).

Mijn tweede naam was vernoemd naar beide oma's, maar mijn opa's naam begint met dezelfde letter. Uiteindelijk ben ik gegaan voor de mannelijke versie van mijn oorspronkelijke tweede naam (van mijn oma's dus), omdat ik mijn oma ook niet wilde passeren, hoewel ik het gebaar richting mijn opa ook mooi zou hebben gevonden.

Voor de eerste naam (roepnaam) heb ik een paar opties gehad, waarvan twee serieus overwogen. De afvaller was een beetje te taalafhankelijk en bovendien blijkbaar unisex: Jude, wat ook een andere betekenis heeft in Duits. De tweede naam is de Engelse variant van de naam die mijn ouders me hadden gegeven als ik als amab was geweest. Dit was een heel goede keuze. Of ze het nu uitspreken als Djeroom, Jeroom, of Zjeroom, er is geen verwarring, behalve misschien over mijn herkomst omdat ik hiermee doorkan voor Nederlands(talig), Engels, Duits, Frans ... Ideaal als je niet weet in welk land je over een jaar woont.

EDIT: Mijn overwegingen waren dus meer praktisch dan een zoektocht naar de perfecte naam. Er zijn een boel namen waar ik prima mee had kunnen leven.

[DelicateFlower]

Ja, getwijfeld tussen met en met zonder extra H (Sara vs. Sarah)

Ik heb één keer, gewoon om het even te checken voor mezelf, de naam Hannah hardop uitgesproken en dacht gelijk: Nee! Zonder h!

inktbesparing zal ongetwijfeld een argument zijn geweest

Hahaha wat een goed argument!