"Ik voel me vrouw" -> filosofisch een vreemde zin voor een MtF-transgender?

Gevoelens die je met de wereld deelt
Lauren79
Berichten: 96
Lid geworden op: 14 jun 2020, 08:04
Gender: Non-binair

Re: "Ik voel me vrouw" -> filosofisch een vreemde zin voor een MtF-transgender?

Bericht door Lauren79 »

Wat een interessante topic dit.
Als je deze vraag inderdaad met een filosofische blik bekijkt, krijg je naar mijn idee het volgende:
Alles in het leven staat of valt met de betekenis die je er aan geeft. Als je dat gegeven eens tot je door laat dringen dan is dat aan de ene kant een heel bevrijdend gegeven, maar aan de andere kant kan dat behoorlijk verwarrend zijn.
Als je bijvoorbeeld de opmerking van een van de schrijvers hierboven neemt: ik wil graag mijn eigen borsten want dat staat beter in een jurk.
Filosofisch gezien (dus los van of dit waar of niet waar is, naar mijn idee is elke betekenis “waar”, omdat je m zelf waar maakt) is dit een interessante uitspraak.
Wat maakt dat eigen borsten in een jurk beter staan? Dat is een construct, een betekenis dat je zelf eraan geeft. Waarom beter? Wie zegt dat? Welk referentiekader neem je? Naar mijn idee allemaal projectie, waarnaar je je eigen betekenis eraan geeft. En om m nog verder door te trekken: je EIGEN betekenis ? Dat is zelfs nog de vraag. We worden van jongs af aan beïnvloed door zo ontzettend veel imprints die we binnen krijgen, (ouders, media, collectieve waarheden),die we dan uiteindelijk tot “onze” waarheid bestempelen.
Hetzelfde geldt voor de vraag: wanneer voel je je vrouw? Dat hangt er dus maar net vanaf van welke betekenis je daaraan geeft. En filosofisch gezien is dat een hele interessante vraag die je zelfs heel ver door kunt trekken.
Veel transgenders kiezen ervoor om bijvoorbeeld operaties te ondergaan. Maar waarom eigenlijk? Vanuit welke betekenis? Want dan ben ik meer vrouw? Dan klopt het beeld in mijn hoofd met wat ik in spiegel zie? En voor wie doe je het? Voor jezelf? Of omdat de buitenwereld je dan bijvoorbeeld meer als vrouw gaan zien, omdat we dan meer passeble zijn?
Hele interessante vragen als je er vanuit gaat dat alles in het leven valt of staat met de betekenis die je eraan geeft. Wat betekent het om vrouw te zijn?
En omdat iedereen zijn eigen betekenis eraan geeft krijg je in de wereld dus heel veel verschillende soorten vrouwen (of mannen) die allemaal dus hun eigen betekenis inkleuren aan hun idee/betekenis bij vrouw.
Hetzelfde geld voor de term transgender :)
Waarom transgender? Wat is een transgender? Allemaal constructen en betekenissen die je ZELF eraan geeft.
Voor mij persoonlijk heeft dit gegeven veel voor mij betekent in de acceptatie voor wie ik als mens ben. Ik ben ik omdat ik zelf bepaal welke betekenis ik aan mijzelf geef en aan wie ik ben en wat ik doe.
Renske
Berichten: 3
Lid geworden op: 10 aug 2021, 12:20
Gender: Onzeker

Re: "Ik voel me vrouw" -> filosofisch een vreemde zin voor een MtF-transgender?

Bericht door Renske »

Ik ben het met je eens Lauren dat je eigen constructen en betekenissen bepalend zijn voor je gevoel vrouw/man/mens te zijn. Maar volgens mij kun je dat nooit los zien van de ander. Kun je jezelf een vrouw voelen op een onbewoond eiland? Ik denk het niet. Ik voelde me pas echt vrouw toen een man me aansprak op mijn vrouwelijkheid. De vraag "voel ik me een man" kon ik alleen beantwoorden (nee dus) door mijn relatie met vrouwen te onderzoeken.
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: "Ik voel me vrouw" -> filosofisch een vreemde zin voor een MtF-transgender?

Bericht door janine2363 »

Ik voel mij thuis in een beleving van mijzelf en de wereld om mij heen, die over het grote gemiddelde van veel mensen ervaren wordt als vrouwelijk en die ik deel met dat gedeelte van die mensen die zich identificeren als, of herkent worden als vrouw.

Daar zit veel glad ijs bij, want het kan gevoelig zijn aan rol patronen en voor oordelen (en daar heb ik zelf geen moeite mee, ik ben wat conservatief). Maar ik geloof ook wel in de biologische verschillen tussen man en vrouw, maar dan niet de uiterlijk heden, maar wel, zoals ik dat ervaar, dat mijn "systeem" (bij gebrek aan een beter woord) naar mijn gevoel veel beter loopt op oestradiol, dan testosteron. Aan de ene kant ben ik de mens die ik altijd was en aan de andere kant ook niet. Eigenlijk het zat allemaal al in mij, maar als hormonen sleutels zijn, dan zijn nu de goede deuren geopend en de voor mij minder goede gesloten. Ik ben in vrede met mijzelf, en ja mijn fysieke verandering is belangrijk, wat ik in de spiegel zie is wat ik voel dat ik hoor te zien en intimiteit is geen strijd, het is aangenaam.

Voor mij zijn mannen en vrouwen dan ook niet gelijk, maar hebben we evenveel recht op de verschillende dingen die voor ons belangrijk zijn. In die optiek is man-vrouw niet meer binair, eerder waar je sta in de balans tussen wat ik dan het vrouwelijke en het mannelijke zou noemen.
Geke76
Berichten: 543
Lid geworden op: 02 nov 2021, 20:20
Gender: Trans MtF
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Zuid-Holland

Re: "Ik voel me vrouw" -> filosofisch een vreemde zin voor een MtF-transgender?

Bericht door Geke76 »

Dit topic onderwerp heeft mij ook aan het denken gezet. Nog maar net heb ik aan mijzelf toegegeven, op de leeftijd van 45 jaar, dat mijn uiterlijk als man niet correspondeerd met mijn gevoel van binnen. Van binnen voel ik mij sinds mijn jonge kindertijd niet stereotype jongen. Ondanks dat mijn ouders mij en mijn zusje nogal traditioneel opgevoed hebben, is mijn gevoel gebleven. Ik mocht het alleen niet constant voelen van mijzelf, dat voelde als 'mag niet'. In de afgelopen 35 tot 40 jaar, heeft het naarmate ik ouder werd, steeds meer ruimte in mij gekregen. Dit resulteerde in het dragen van hoge hakken, rokken, jurken en nylon. Inmiddels ben ik er achter dat ik graag keek naar andere mensen die er voor mij zo uit zagen. Het gaf mij het gevoel van blijdschap, hun konden zijn wat ik voel van binnen. Ik kon of mocht het niet zelf, dus dan maar spiegelen op die ander. Zelfs alle voorgaande relaties heb ik hier op uitgekozen, zo blijkt nu. Bizar, maar wel waar. Inmiddels sta ik het toe mij te voelen van binnenuit, met als gevolg een totale rust, maar vooral vertrouwen in mijzelf! Wel kan ik nog niet 'all out', dit is een delicaat proces en heeft een weg te gaan. Voor wat betreft mijn lichaam, mijn lid zit en zat mij (nog) niet in de weg, mijn beharing is er inmiddels weer af, na maanden van niet en tientallen jaren daarvoor wél. Verder zal ik mijn kledingstyle anders worden ze, mijn uiterlijk ook. Hoe ik mij voel, lijkt te matchen aan het gedrag en uiterlijk van een mens wat als vrouw bestempeld mag worden. Dus voel ik mij vrouw? Neen. Zal ik mij mettertijd vrouw gaan voelen? Neen. Hoe ik mij wel mag en nog meer zal gaan voelen.... als volledig mens in mijn gehele hoedanigheid en doen overkomen!
Als trans wordt je niet iemand anders, je stopt met het zijn van iemand anders. :hbeat:
Plaats reactie